Top 10 beste muziek albums aller tijden
Wat zijn nu de allerbeste muziek albums aller tijden. Geen makkelijke keuze. Hier volgt een lijst met wat die top 10 zou kunnen zijn.
1. Dark Side of the Moon – Pink Floyd
The Dark Side of the Moon is het achtste studioalbum van de Engelse rockband Pink Floyd, uitgebracht op 1 maart 1973 door Harvest Records. De plaat was bedoeld als een album dat zich concentreerde op de druk waarmee de band werd geconfronteerd tijdens hun zware levensstijl, en het omgaan met de schijnbare geestelijke gezondheidsproblemen van voormalig bandlid Syd Barrett, die de groep in 1968 verliet. Nieuw materiaal werd in tweeën opgenomen met sessies in 1972 en 1973 in Abbey Road Studios in Londen.
De plaat bouwt voort op ideeën die zijn onderzocht in eerdere opnames en uitvoeringen van Pink Floyd, terwijl de uitgebreide instrumentale nummers die kenmerkend waren voor hun eerdere werk werden weggelaten. De groep maakte gebruik van multitrack-opnames, tape-loops en analoge synthesizers, waaronder experimenten met de EMS VCS 3 en een Synthi A.Ingenieur Alan Parsons was verantwoordelijk voor vele sonische aspecten.
Een conceptalbum, de thema’s van The Dark Side of the Moon onderzoeken conflict, hebzucht, tijd, dood en psychische aandoeningen. Er werden ook fragmenten uit interviews met de wegploeg van de band gebruikt, evenals filosofische citaten. De hoes, die een prismaspectrum weergeeft, is ontworpen door Storm Thorgerson, naar aanleiding van het verzoek van toetsenist Richard Wright om een ”eenvoudig en gedurfd” ontwerp, dat de belichting van de band en de thema’s van de plaat weergeeft. Het album werd gepromoot met twee singles: “Money” en “Us and Them”.
The Dark Side of the Moon is een van de meest bejubelde platen in de geschiedenis en staat vaak op professionele lijsten van de beste albums. De plaat hielp Pink Floyd internationale faam te verwerven en bracht alle vier de leden rijkdom en erkenning. Met een geschatte verkoop van meer dan 45 miljoen exemplaren is dit het commercieel meest succesvolle album van Pink Floyd en een van de best verkochte albums wereldwijd. In 2013 werd het geselecteerd voor bewaring in het National Recording Registry door de Library of Congress omdat het als “cultureel, historisch of esthetisch significant” werd beschouwd.
koop The Dark Side Of The Moon bij bol.com
2. Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band – The Beatles
Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band is het achtste studioalbum van de Engelse rockband The Beatles. Uitgebracht op 26 mei 1967 stond het 27 weken op nummer één in de Record Retailer-hitlijst in het Verenigd Koninkrijk en 15 weken op nummer één in de Billboard Top LP’s-hitlijst in de Verenigde Staten. Het werd geprezen door critici voor zijn innovaties in songwriting, productie en grafisch ontwerp, voor het overbruggen van een culturele kloof tussen populaire muziek en hoge kunst, en voor het weerspiegelen van de belangen van de hedendaagse jeugd en de tegencultuur. De release was een bepalend moment in de popcultuur van de jaren zestig en luidde de Summer of Love in, terwijl de receptie van het album volledige culturele legitimatie voor popmuziek en erkenning voor het medium als een echte kunstvorm bereikte.
Eind augustus 1966 stopten de Beatles definitief met touren en streefden ze de komende drie maanden naar individuele interesses. Tijdens een terugvlucht naar Londen in november had Paul McCartney een idee voor een lied met een Edwardiaanse militaire band die de aanzet vormde voor het Sgt. Peper concept. De sessies begonnen op 24 november in EMI Studios met composities die waren geïnspireerd door de jeugd van de Beatles, maar na druk van EMI werden de nummers ‘Strawberry Fields Forever’ en ‘Penny Lane’ in februari 1967 als dubbele A-side single uitgebracht en stopten ze de LP.
Het album werd losjes geconceptualiseerd als een optreden van de fictieve Sgt. Pepperband, een idee dat werd bedacht na het opnemen van het titelnummer. Het is een sleutelwerk van de Britse psychedelica en bevat een scala aan stilistische invloeden, waaronder vaudeville, circus, music hall, avant-garde en westerse en Indiase klassieke muziek. De band zette de technologische experimenten voort die werden gekenmerkt door hun vorige album, Revolver, dit keer zonder een absolute deadline voor voltooiing. Met producer George Martin en engineer Geoff Emerick kleurde de groep veel van de opnames met geluidseffecten en tape-manipulatie, zoals geïllustreerd in “Lucy in the Sky with Diamonds” en “Being for the Benefit of Mr. Kite!”. De opname is op 21 april voltooid. De omslag, waarop de Beatles poseren voor een tableau van beroemdheden en historische figuren, is ontworpen door de popartiesten Peter Blake en Jann Haworth.
Sgt. Pepper wordt door musicologen beschouwd als een vroeg conceptalbum dat de rollen van geluidssamenstelling, uitgebreide vorm, psychedelische beelden, platenhoezen en de producer in populaire muziek bevorderde. Het album had onmiddellijk een generatieoverschrijdende impact en werd geassocieerd met tal van toetsstenen van de jeugdcultuur van het tijdperk, zoals mode, drugs, mystiek en een gevoel van optimisme en empowerment. Het wordt beschouwd als een van de eerste artrock-lp’s, een voorloper van progressieve rock en het begin van het albumtijdperk. In 1968 won het vier Grammy Awards, waaronder Album of the Year, de eerste rock-lp die deze eer ontving; in 2003 werd het door de Library of Congress opgenomen in het National Recording Registry. Het stond bovenaan de peilingen van verschillende critici en luisteraars voor het beste album aller tijden, waaronder die gepubliceerd door het tijdschrift Rolling Stone en in het boek All Time Top 1000 Albums, en de Britse “Music of the Millennium” -peiling. Het blijft een van de best verkochte albums aller tijden en het best verkochte studioalbum van het VK, met meer dan 32 miljoen verkochte exemplaren wereldwijd vanaf 2011.
koop Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band bij bol.com
3. Abbey Road – The Beatles
Abbey Road is het twaalfde studioalbum van de Engelse rockband The Beatles, uitgebracht op 26 september 1969 door Apple Records. Vernoemd naar de locatie van EMI Studios in Londen, toont de omslag de groep die over het zebrapad van de straat loopt. De aanvankelijk gemengde recensies van het album stonden in contrast met het onmiddellijke commerciële succes, dat bovenaan de hitlijsten in het VK en de VS stond. De eerste single “Something” / “Come Together” werd in oktober uitgebracht en stond bovenaan de Amerikaanse hitlijsten.
Het album bevat genres zoals blues, rock en pop, en maakt prominent gebruik van Moog-synthesizer, geluiden gefilterd door een Leslie-luidspreker en tom-tom drums. Kant twee bevat een medley van kortere songfragmenten. De sessies produceerden ook een niet-album single, “The Ballad of John and Yoko” ondersteund met “Old Brown Shoe”.
Producer George Martin keerde terug op voorwaarde dat de Beatles zich aan de discipline van hun eerdere platen hielden. Ze vonden de opname van het album leuker dan de voorgaande Get Back-sessies, maar persoonlijke problemen drongen nog steeds door de band. De productie duurde van februari tot augustus 1969 en het afsluitende nummer “The End” was de laatste keer dat alle vier de leden samen opnamen. John Lennon verliet de groep privé zes dagen voor de release van het album; Paul McCartney verklaarde in april het uiteenvallen van de band publiekelijk.
Na vrijlating vonden tegenstanders Abbey Road niet authentiek en klaagden ze over de kunstmatige effecten van de productie. Sindsdien hebben veel critici het album geprezen als het beste van de Beatles; in het bijzonder worden “Something” en “Here Comes the Sun” beschouwd als een van de beste nummers die George Harrison voor de groep schreef. Het album is ook gerangschikt als een van de best verkochte Beatles, inclusief een multi-platina certificering door de RIAA. Kort na de release werd de cover onder de loep genomen in verband met wijdverspreide geruchten over de vermeende dood van McCartney. EMI Studios werd ook omgedoopt tot Abbey Road Studios ter ere van het album. In 2020 stond het op de vijfde plaats in Rolling Stone’s lijst van de beste albums aller tijden.
4. Led Zeppelin IV (aka ZOSO) – Led Zeppelin
Het titelloze vierde studioalbum van de Engelse rockband Led Zeppelin, beter bekend als Led Zeppelin IV, werd op 8 november 1971 uitgebracht door Atlantic Records. Het werd geproduceerd door gitarist Jimmy Page en opgenomen tussen december 1970 en februari 1971, voornamelijk in het landhuis Headley Grange. Het album staat bekend om zijn “Stairway to Heaven”, dat is beschreven als het kenmerkende nummer van de band.
De informele setting bij Headley Grange inspireerde de band en stelde hen in staat om verschillende arrangementen van materiaal uit te proberen en nummers in verschillende stijlen te creëren. Nadat het vorige album van de band, Led Zeppelin III, lauwe recensies kreeg van critici, besloten ze dat hun vierde album officieel naamloos zou zijn en in plaats daarvan zou worden vertegenwoordigd door vier symbolen die door elk bandlid werden gekozen, zonder de naam of andere details op de hoes. In tegenstelling tot de vorige twee albums, kreeg de band gezelschap van enkele gastmuzikanten, zoals Fairport Convention-zanger Sandy Denny op “The Battle of Evermore”, en Rolling Stones-pianist Ian Stewart op “Rock and Roll”. Net als bij eerdere albums, werd het meeste materiaal door de band geschreven, hoewel er één covernummer was, een hardrock herinterpretatie van het Memphis Minnie bluesnummer “When the Levee Breaks”.
Het album was een commercieel succes en is Led Zeppelin’s best verkochte, met meer dan 37 miljoen exemplaren wereldwijd. Het is een van de best verkochte albums in de VS, terwijl critici het regelmatig hoog op de lijsten van de beste albums aller tijden hebben geplaatst.
koop Led Zeppelin IV bij bol.com
5. Revolver – The Beatles
Revolver is het zevende studioalbum van de Engelse rockband The Beatles. Het werd uitgebracht op 5 augustus 1966, vergezeld van de dubbele A-side single “Eleanor Rigby” / “Yellow Submarine”. Het album was het laatste opnameproject van de Beatles voor hun pensionering als live-artiesten en markeerde het meest openlijke gebruik van studiotechnologie tot nu toe door de groep, voortbouwend op de vorderingen van hun release Rubber Soul uit 1965. Sindsdien wordt het beschouwd als een van de grootste en meest innovatieve albums in de geschiedenis van de populaire muziek, waarbij de erkenning is gericht op het scala aan muziekstijlen, diverse geluiden en lyrische inhoud.
The Beatles namen Revolver op na een pauze van drie maanden aan het begin van 1966, en tijdens een periode waarin Londen werd uitgeroepen tot culturele hoofdstad van het tijdperk. Door sommige commentatoren beschouwd als het begin van de psychedelische periode van de groep, weerspiegelen de liedjes hun interesse in de drug LSD, de oosterse filosofie en de avant-garde, terwijl ze thema’s behandelen als de dood en transcendentie. Zonder plannen om hun nieuwe materiaal in concert te reproduceren, maakte de band liberaal gebruik van automatische dubbele tracking, varispeed, reversed tapes, close audio miking en instrumenten buiten hun standaard live-opstelling. Onder de nummers zijn “Tomorrow Never Knows”, met een zware Indiase drone en een collage van tape loops; “Eleanor Rigby”, een lied over eenzaamheid met een strijkoctet als enige muzikale achtergrond; en “Love You To”, een uitstapje naar klassieke Hindoestaanse muziek. De sessies produceerden ook een niet-album single, “Paperback Writer” ondersteund met “Rain”.
In het Verenigd Koninkrijk werden de 14 nummers van het album in de weken voorafgaand aan de release geleidelijk over radiostations verspreid. In Noord-Amerika werd Revolver door Capitol Records teruggebracht tot 11 nummers, waarvan de drie weggelaten op de LP Yesterday and Today van juni 1966. De release daar viel samen met de laatste concerttour van de Beatles en de controverse rond de opmerking van John Lennon dat de band “populairder was geworden dan Jezus”. Het album stond zeven weken lang bovenaan de Record Retailer-hitlijst in het VK en zes weken lang op de Amerikaanse Billboard Top LP’s. De kritische reactie was zeer gunstig in het VK, maar minder in de VS, te midden van het onbehagen van de pers over de uitgesproken mening van de band over hedendaagse kwesties.
koop Revolver van The Beatles bij bol.com
6. Thriller – Michael Jackson
Thriller is het zesde studioalbum van de Amerikaanse zanger Michael Jackson, uitgebracht op 30 november 1982 door Epic Records. Herenigd met Off the Wall-producer Quincy Jones, werd Jackson geïnspireerd om een album te maken waarop “elk nummer een killer was”. Met de voortdurende weerslag tegen disco, bewoog Jackson zich in een nieuwe muzikale richting, met pop, post-disco, rock en funk. Thriller voorspelt de tegenstrijdige thema’s van Jackson’s persoonlijke leven, toen hij een motief van paranoia en donkerdere thema’s begon te gebruiken. Het album bevat één gastoptreden, waarbij Paul McCartney de eerste artiest werd die op Jackson’s albums te zien was. De opnames vonden plaats van april tot november 1982 in Westlake Recording Studios in Los Angeles, met een productiebudget van $ 750.000.
Thriller werd Jackson’s eerste nummer één album in de Billboard Top LPs & Tapes chart, waar het 37 weken op nummer één stond, van 26 februari 1983 tot 14 april 1984. De singles: “The Girl Is Mine”, ” Billie Jean ‘,’ Beat It ‘,’ Wanna Be Startin ‘Somethin’ ‘,’ Human Nature ‘,’ PYT (Pretty Young Thing)’ en ‘Thriller ‘bereikten allemaal de top 10 op de Billboard Hot 100-hitlijst. het record voor de meeste top 10 singles van een album, met “Beat It” en “Billie Jean” op nummer één. Na Jacksons uitvoering van “Billie Jean” in Motown 25: Yesterday, Today, Forever, waar hij zijn kenmerkende moonwalk-dans debuteerde, nam de verkoop van het album aanzienlijk toe, met wereldwijd een miljoen exemplaren per week. De muziekvideo “Thriller” ging met grote verwachting in première in december 1983 en speelde regelmatig op MTV, waardoor ook de verkoop van het album toenam.
Met 32 miljoen verkochte exemplaren wereldwijd tegen het einde van 1983, werd Thriller het best verkochte album aller tijden. Het was het best verkochte album wereldwijd van 1983, en was ook het eerste album dat het best verkochte album werd in de Verenigde Staten gedurende twee jaar, in 1983 en 1984. Het album brak raciale barrières in populaire muziek, waardoor Jackson’s optredens op MTV mogelijk werden en ontmoeting met president Ronald Reagan in het Witte Huis. Het was een van de eersten die muziekvideo’s als promotiemateriaal gebruikte; de video’s voor “Billie Jean”, “Beat It” en “Thriller” worden gecrediteerd voor het transformeren van muziekvideo’s in een serieuze kunstvorm. Het succes van het album zette de norm voor de muziekindustrie met zijn liedjes, muziekvideo’s en promotiestrategieën die artiesten, platenlabels, producers, marketeers en choreografen beïnvloedden.
7. The Wall – Pink Floyd
The Wall is het elfde studioalbum van de Engelse rockband Pink Floyd, uitgebracht op 30 november 1979 door Harvest en Columbia Records. Het is een rockopera die Pink verkent, een afgematte rockster wiens uiteindelijke zelfopgelegde isolement van de samenleving een figuratieve muur vormt. Het album was een commercieel succes, stond 15 weken bovenaan de Amerikaanse hitlijsten en bereikte nummer drie in het VK. Aanvankelijk ontving het gemengde recensies van critici, van wie velen het overdreven en pretentieus vonden, maar later werd het bekroond als een van de beste albums aller tijden.
Bassist Roger Waters bedacht The Wall tijdens Pink Floyd’s In The Flesh-tour in 1977, waarbij hij het personage van Pink modelleerde naar zichzelf en voormalig bandlid Syd Barrett. De opname liep van december 1978 tot november 1979. Producer Bob Ezrin hielp het concept te verfijnen en spanningen te overbruggen tijdens de opname, aangezien de band op dat moment worstelde met persoonlijke en financiële problemen. The Wall is het laatste album met Pink Floyd als kwartet; toetsenist Richard Wright werd tijdens de productie door Waters ontslagen, maar bleef aan als bezoldigde muzikant. Van het album werden drie singles uitgebracht: “Another Brick in the Wall, Part 2” (de enige nummer één single van de band in het VK), “Run Like Hell” en “Comfortably Numb”. Van 1980 tot 1981 speelde Pink Floyd het volledige album tijdens een tour met uitgebreide theatrale effecten. In 1982 werd The Wall aangepast tot een speelfilm, waarvoor Waters het scenario schreef.
The Wall is een van de bekendste conceptalbums. Met meer dan 30 miljoen verkochte exemplaren is het het tweede best verkochte album in de catalogus van de band (na The Dark Side of the Moon) en een van de best verkochte albums aller tijden.
koop The Wall van Pink Floyd bij bol.com
8. A Night at the Opera – Queen
A Night at the Opera is het vierde studioalbum van de Britse rockband Queen, uitgebracht op 21 november 1975 door EMI Records in het Verenigd Koninkrijk en door Elektra Records in de Verenigde Staten. Geproduceerd door Roy Thomas Baker en Queen, was het naar verluidt het duurste album ooit opgenomen op het moment van de release. De titel van het album is ontleend aan de gelijknamige film van Marx Brothers.
A Night at the Opera werd in 1975 opgenomen in verschillende studio’s gedurende een periode van vier maanden. Vanwege managementkwesties had Queen bijna niets van het geld ontvangen dat ze verdienden voor hun vorige albums. Vervolgens beëindigden ze hun contract met Trident Studios en gebruikten ze hun studio’s niet voor het album (met als enige uitzondering “God Save the Queen”, dat vorig jaar was opgenomen). Ze maakten gebruik van een complexe productie die op grote schaal gebruik maakte van multitrack-opnames, en de nummers bevatten een breed scala aan stijlen, zoals ballads, music hall, dixieland, hardrock en progressieve rockinvloeden. Afgezien van hun gebruikelijke uitrusting, maakte Queen ook gebruik van een breed scala aan instrumenten, zoals een contrabas, harp, ukelele en meer.
Na de release stond A Night at the Opera gedurende vier niet-opeenvolgende weken bovenaan de UK Albums Chart. Het piekte op nummer vier in de Amerikaanse Billboard 200 en werd het eerste platina-gecertificeerde album van de band in de VS. De wereldwijde verkoop van het album is meer dan zes miljoen exemplaren. Het produceerde ook de meest succesvolle single van de band in het Verenigd Koninkrijk, “Bohemian Rhapsody”, die hun eerste Britse nummer één werd. Ondanks dat het in de jaren zeventig twee keer zo lang was als de gemiddelde lengte van singles, werd het nummer wereldwijd immens populair.
Hedendaagse recensies voor A Night at the Opera werden gemengd, met lof voor de productie en de diverse muzikale thema’s, en erkenning als het album dat Queen tot wereldwijde supersterren maakte. Bij de 19e Grammy Awards ontving het Grammy Award-nominaties voor Best Pop Vocal Performance by a Duo, Group or Chorus en Best Arrangement for Voices. Retrospectieve recensies hebben het geprezen als het beste album van Queen en een van de beste albums in de geschiedenis van de rockmuziek. In 2020 plaatste Rolling Stone het op nummer 128 op de lijst van de 500 beste albums aller tijden. In 2018 werd het opgenomen in de Grammy Hall of Fame.
koop A Night at the Opera van Queen bij bol.com
9. Nevermind – Nirvana
Nevermind is het tweede studioalbum van de Amerikaanse rockband Nirvana, uitgebracht op 24 september 1991 door DGC Records. Geproduceerd door Butch Vig, was het de eerste release van Nirvana op het DGC-label en de eerste met drummer Dave Grohl. Gekenmerkt door zijn gepolijste en schonere geluid, was het album een afwijking van het rauwere debuutalbum Bleach van de band. Nirvana nam het album op in Sound City Studios in Van Nuys, Californië, en Smart Studios in Madison, Wisconsin in mei en juni 1991 en het werd gemasterd op de middag van 2 augustus in The Mastering Lab in Hollywood, Californië.
Frontman Kurt Cobain schreef een aantal nummers met invloeden van bands als de Melvins, R.E.M., de Smithereens en de Pixies. Hij ontwierp akkoordsequenties met behulp van powerakkoorden en combineerde pop hooks met dissonante gitaarriffs. Volgens Cobain wilde hij dat het album zou klinken als een fusie tussen popacts als de Knack en de Bay City Rollers en zwaardere acts als Black Flag en Black Sabbath. Hoewel Nevermind veel wordt geassocieerd met grunge, bevat het album de akoestische ballad “Polly; het hardrocknummer” Stay Away “en het door cellisten opgenomen” Something in the Way “. De albumhoes, waarop een naakte baby te zien is is een van de beroemdste albumhoezen in de populaire muziek.
Nevermind werd een onverwacht kritisch en commercieel succes. In januari 1992 bereikte het nummer één in de Amerikaanse Billboard 200; gedurende deze tijd verkocht het ongeveer 300.000 exemplaren per week. De eerste single “Smells Like Teen Spirit” piekte op nummer zes in de Amerikaanse Billboard Hot 100, en de video werd zwaar gedraaid op MTV. Drie andere succesvolle singles werden geproduceerd: “Come as You Are”, “Lithium” en “In Bloom”. Nevermind werd verkozen tot beste album van het jaar in de poll van Pazz & Jop-critici, terwijl “Smells Like Teen Spirit” ook bovenaan de single van het jaar en video van het jaar polls stond.
Nevermind was enorm belangrijk voor Gen X-ers in de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk, en veroorzaakte een heropleving van de punkcultuur onder tieners en jonge volwassenen van die tijd. Bovendien was het gedeeltelijk verantwoordelijk voor het brengen van zowel grunge als alternatieve rockmuziek naar een mainstream publiek en het beëindigen van de dominantie van hair metal. Het album heeft wereldwijd meer dan 30 miljoen exemplaren verkocht en is daarmee een van de best verkochte albums aller tijden. In maart 1999 werd het door de RIAA Diamond gecertificeerd. Als een van de meest geprezen albums in de muziekgeschiedenis, voegde de Library of Congress het in 2004 toe aan de National Recording Registry, die ‘cultureel, historisch of esthetisch belangrijke’ geluidsopnamen verzamelt. Het is in een aantal lijsten met beste albums verschenen en wordt door critici vaak geprezen als een van de beste albums aller tijden.
10. Ok Computer – Radiohead
OK Computer is het derde studioalbum van de Engelse rockband Radiohead, uitgebracht op 21 mei 1997 bij EMI-dochterondernemingen Parlophone en Capitol Records. De leden van Radiohead hebben het album zelf geproduceerd met Nigel Godrich, een arrangement dat ze hebben gebruikt voor hun volgende albums. Behalve het nummer “Lucky”, opgenomen in 1995, nam Radiohead tussen 1996 en begin 1997 OK Computer op in Oxfordshire en Bath, meestal in het historische herenhuis St Catherine’s Court. De band nam afstand van de gitaargecentreerde, tekstueel introspectieve stijl van hun vorige album, The Bends. De abstracte teksten van OK Computer, het dichtgelaagde geluid en de eclectische invloeden legden de basis voor het latere, meer experimentele werk van Radiohead.
Het album toont een wereld vol ongebreideld consumentisme, sociale vervreemding, emotioneel isolement en politieke malaise; in die hoedanigheid zou OK Computer vooruitziend inzicht hebben in de sfeer van het leven in de 21e eeuw. De band gebruikte onconventionele productietechnieken, waaronder natuurlijke weerkaatsing door opname op een trap, en geen audioscheiding. Strings werden opgenomen in Abbey Road Studios in Londen. Gitarist Ed O’Brien schatte dat 80 procent van het album live werd opgenomen.
Ondanks lagere verkoopschattingen door EMI, die het record niet commercieel en moeilijk op de markt vond, bereikte OK Computer nummer één in de UK Albums Chart en debuteerde op nummer 21 in de Billboard 200, Radiohead’s hoogste albuminvoer op de Amerikaanse hitlijsten op dat moment, en verdiende al snel een 5 × platina- en dubbele platina-certificering door respectievelijk de BPI en RIAA. De nummers “Paranoid Android”, “Karma Police”, “Lucky” en “No Surprises” werden als singles uitgebracht. Het album vergrootte de internationale populariteit van Radiohead en heeft wereldwijd minstens 7,8 miljoen exemplaren verkocht.
OK Computer kreeg lovende kritieken en werd door luisteraars, critici en muzikanten genoemd als een van de beste albums aller tijden. Het werd genomineerd voor het Album van het Jaar en won in 1998 de Grammy Awards voor Beste Alternatieve Muziek. Het werd ook genomineerd voor Best British Album tijdens de Brit Awards van 1998. Het album zorgde voor een stilistische verschuiving in de Britse rock, weg van Britpop naar melancholische, atmosferische alternatieve rock die in het volgende decennium meer op de voorgrond kwam. In 2014 werd het door de Library of Congress in het National Recording Registry opgenomen als “cultureel, historisch of esthetisch significant”.