10 feiten over David Bowie die u moet weten

David Bowie, een meester-mediamanipulator, hulde zichzelf in mysterie – waardoor fans alleen maar meer wilden weten. Achter de personages, de kostuums en de zorgvuldig gekozen openbare aankondigingen schuilt in het hart een van ’s werelds beste songwriters – een artiest die onbevreesd de waarheid sprak door zijn muziek en onderweg aanwijzingen achterliet over zijn innerlijke zelf. Deze tien David Bowie-feiten helpen enigszins om de man achter zijn image te onthullen.

1. Zijn echte naam was David Jones

David Robert Jones, geboren op 8 januari 1947 in Brixton en later opgegroeid in Bromley, was een jongen uit Zuid-Londen die zijn naam veranderde om te voorkomen dat hij werd aangezien voor de frontman van The Monkees, Davy Jones. Na een korte tijd als Tom Jones te hebben gespeeld (voordat een bepaalde zanger uit Wales in beeld kwam) had Bowie eindelijk een scherpe nieuwe achternaam gevonden: Bowie. Uitgesproken om te rijmen met “Zoe”.

De naam zou zijn geïnspireerd door het Bowie-mes: “Ik vond het leuk … het idee dat het Bowie-mes aan beide kanten is geslepen, zodat het aan twee kanten snijdt – ik voelde dat er iets vreselijk dubbelzinnigs was aan de naam’, onthulde hij later aan de BBC. Zijn eerste release als David Bowie was de single Can’t Help Thinking About Me uit 1966, ook opgenomen met The Lower Third. (Meer dan drie decennia later zou Bowie deze vroege singles opnieuw opnemen voor het Toy-album.)

2. Hij heeft een reeks van karakters gespeeld tijdens zijn leven

De naamsverandering van Bowie was een teken van wat komen ging, aangezien hij een groot deel van de jaren 70 zou besteden aan het creëren van fictieve personages om als op te treden. De langlopende Major Tom verscheen op de single Space Oddity en zijn beroemdste personage, Ziggy Stardust, hielp hem in 1972 zijn doorbraak te bewerkstelligen met het album Rise And Fall Of Ziggy Stardust And The Spiders From Mars. Aladdin Sane (van het gelijknamige album) en The Thin White Duke (Station To Station) behoren tot zijn andere beroemdste personages. Hoewel hij vanaf het midden van de jaren 70 de alter ego’s grotendeels liet vallen, creëerde – en uitte Bowie – halverwege de jaren 90 een hele reeks nieuwe personages voor de “niet-lineaire gotische drama-hypercyclus” die het eerste album was.

3. Hij stichtte de society voor de preventie van wreedheid tegen langharige mannen

In een vroeg teken van de mediawijsheid waar hij bekend om zou komen te staan ​​- en een indicatie van de androgynie die hij centraal zou stellen in zijn imago – kreeg de 17-jarige “Davie” Jones zijn eerste grote persoptreden toen hij verscheen op het BBC-programma Tonight, op 12 november 1964, als de oprichter van The Society for the Prevention Of Cruelty To Long-haired Men. Een klein beetje zelfpromotie in de nasleep van de release van zijn debuutsingle, Bowie, met zijn eigen blonde haar tot op de schouders, sprak hij zich uit tegen de manier waarop het bredere publiek mannen behandelde die hun haar graag lang droegen. “Ik denk dat we allemaal redelijk tolerant zijn, maar de afgelopen twee jaar hebben we opmerkingen als ‘Darling’ en ‘Mag ik je handtas dragen?’ naar ons gegooid gekregen, en ik denk dat het nu moet stoppen,” vertelde hij de kalende presentator Cliff Michelmore.

Omringd door de eveneens behaarde leden van zijn band, The Manish Boys, legde Bowie verder uit dat de samenleving formeel stelling zou nemen tegen plaatsen waar langharige mannen het slachtoffer werden: “Als iemand uit een fabrieksbaan wordt gegooid, of wordt verwijderd van een openbare bar of saloonbar, gaan we een petitie starten.” Gevraagd of hij dacht dat iemand het met hun zaak eens was, beweerde Bowie, ooit pionier op het gebied van vrijheid van meningsuiting, “Ik denk dat we allemaal van lang haar houden, en we zien niet in waarom andere mensen ons daarom zouden moeten vervolgen.”

4. Hij studeerde mime en hedendaagse dans met choreografe Lindsay Kemp

Bowie’s vroege interesse in het creëren van dramatische kaders voor zijn liedjes blijkt uit de promotiefilm Love You Till Tuesday uit 1969, maar zijn associatie met theatervoorstellingen gaat nog verder terug, tot 1967 en een ontmoeting met de hedendaagse danskunstenaar Lindsay Kemp. Onder Kemp bestudeerde Bowie de kunst van mime en later dat jaar zou hij verschijnen als het personage Cloud in de toneelproductie van Kemp’s Pierrot In Turquoise Or The Looking Glass Murders, waarbij hij vroege liedjes zong als When I Live My Dream en Threepenny Pierrot .

Bowie’s ervaring met Kemp zou zijn steeds ambitieuzere liveshows bepalen; Kemp – die later Kate Bush zou begeleiden – hielp bij het choreograferen van de liveshows uit het Ziggy Stardust-tijdperk en is te zien in de promovideo voor John, I’m Only Dancing.

5. Zijn doorbraak hit Space Oddity werd gebannen door de BBC

Het duurde vijf jaar na het uitbrengen van zijn debuutsingle voor David Bowie om een ​​hit te scoren – maar toen hij dat deed, stuurde het hem de stratosfeer in… uiteindelijk. Space Oddity, uitgebracht op 11 juli 1969, bereikte de lancering slechts een week voor de historische landing van het Apollo 11-team op de maan, maar de BBC weigerde het nummer te spelen totdat Neil Armstrong, Buzz Aldrin en Michael Collins waren teruggekeerd naar de aarde.

Toen het eenmaal in de ether was, schoot Space Oddity echter naar de 5e plaats in het VK, wat een enorme sprong voor Bowie betekende op een cruciaal punt in zijn carrière. Space Oddity schonk de wereld een echt popcultuuricoon in de vorm van de gedoemde astronaut Major Tom (die later zou optreden in het nummer Ashes To Ashes en in Pet Shop Boys’ remix van Hallo Spaceboy), en blijft een van de beste David Bowie-nummers, en is een voortdurende invloed op zowel muziekliefhebbers als sterrenkijkers.

Toen miljardair en ondernemer Elon Musk in februari 2018 zijn eigen Tesla Roadster met een raket de ruimte in lanceerde, was de stereo van de auto ingesteld om Space Oddity on-loop af te spelen. En de mannequin die was vastgebonden in de bestuurdersstoel? Hij werd Starman genoemd, naar een andere geweldige Bowie-hit.

6. … net als sommige van zijn album covers

Elk van David Bowie’s albumcovers was net zo radicaal anders als de muziek erin, en volgde de visuele evolutie van de maker evenzeer als zijn liedjes zijn sonische heruitvindingen in kaart brachten. Toch werden sommigen als te veel beschouwd voor publieke consumptie, waaronder de originele The Man Who Sold The World-hoes, die, met een afbeelding van Bowie liggend in een ‘mannenjurk’ gemaakt door de Britse ontwerper Michael Fish, werd afgewezen door zijn Amerikaanse platenlabel.

Een handvol jaren later was de hoes van het Diamond Dogs-album opnieuw de oorzaak van enige bezorgdheid toen de originele afbeelding de testikels van Bowie’s hond volledig liet zien. Het zou ook niet de laatste keer zijn dat een Bowie-kunstwerk lastige genitaliën bevatte. In 1992 werd het album Tin Machine II op dezelfde manier gecensureerd toen de afbeeldingen van het oude Griekse standbeeld Kroisos Kouros opnieuw als te schokkend werden beschouwd voor het Amerikaanse platen kopende publiek.

7. Hij leek verschillend gekleurde ogen te hebben maar dat was niet echt zo

Bowie’s opvallende androgynie was perfect voor zijn doorbraak als de buitenaardse rock-messias Ziggy Stardust, maar het feit dat hij niet bij elkaar passende irissen leek te hebben – een blauwe, een bruine – hielp hem ook een buitenaardse kwaliteit te geven. Zijn oculaire onregelmatigheid wordt vaak toegeschreven aan een genetische aandoening die bekend staat als heterochromie, maar de echte reden waarom David Bowie twee verschillend gekleurde ogen had, had niets met biologie te maken.

Het was eerder het gevolg van een ruzie die de 15-jarige Bowie had met zijn schoolvriend George Underwood. Toen Bowie een meisje meenam dat Underwood ook leuk vond op een date, sloeg Underwood hem in het oog, waardoor hij een permanent verwijde pupil achterliet – of anisocorie. “Ik wilde hem hoogstens een blauw oog geven”, vertelde Underwood, die levenslang bevriend bleef met Bowie, ooit aan de BBC. “Maar later zei David dat ik hem een ​​plezier had gedaan. Iedereen praat tenslotte over zijn ogen, nietwaar? Het gaf hem die echt raadselachtige blik.”

8. Hij schreef nummers voor andere artiesten zoals Lou reed en Iggy Pop

Terwijl hij materiaal aan het bewerken was voor zijn eerste bonafide meesterwerk, Hunky Dory, overwoog David Bowie ook zijn geluk te beproeven als songwriter voor andere artiesten. Zelfs toen het materiaal van Hunky Dory vorm kreeg, verdeelde Bowie zijn tijd aan het toezicht houden op een zijprojectgroep genaamd Arnold Corns, dat al snel de basis zou vormen van zijn eigen Ziggy-tijdperk begeleidingsband, The Spiders From Mars.

Toen Bowie and the Spiders naar intergalactische niveaus van roem schoten, vond hij nog tijd om enkele van zijn rock-‘n-roll-idolen te helpen, waaronder Lou Reed, voor wie hij het album Transformer uit 1972 coproduceerde, en Iggy Pop, wiens iconische proto-punk-outfit, The Stooges, een opwindende comeback maakte dankzij een andere Bowie-coproductie, Raw Power. Bowie zou Iggy’s carrière opnieuw een kickstart geven toen hij, tussen het werken aan zijn eigen meesterwerken uit het midden van de jaren 70 door, het wilde kind uit Detroit hielp zijn eigen solocarrière te realiseren.

Hij redde ook de Britse glamouridolen Mott The Hoople van uitsterven toen hij ze All The Young Dudes cadeau deed, een glamrock-hit die zo groot werd dat de rockers van Herefordshire niet uit elkaar gingen.

9. Zijn acteer carrière was even gevarieerd als zijn muziek carrière

David Bowie bracht bijna vanaf het begin een zeldzame theatraliteit in zijn muziek, dus het is misschien geen verrassing dat hij ook zou proberen om rechtstreeks te acteren. Niet elke onderneming was een succes (hij grapte ooit dat het historische drama Just A Gigolo “mijn 32 Elvis Presley-films in één waren”), maar Bowie’s eerste grote acteerrol The Man Who Fell To Earth, leverde hem een ​​Saturn Award voor Beste Acteur op, en het blijft een belangrijk onderdeel van Bowie’s legende.

Bedreven in het spelen van buitenstaanders, werd zijn optreden als John Merrick in een toneelbewerking van The Elephant Man uit 1980 ook geprezen als een triomf. Bowie nam ook lichtere rollen op zich, maakte een cameo als zichzelf in Ricky Gervais en Stephen Merchant’s tv-komedie Extra’s en vertolkte het personage van Lord Royal Highness in SpongeBob SquarePants.

Voor een bepaalde generatie is zijn verschijning in The Labyrinth echter net zo iconisch als alle andere, aangezien Bowie in de rol van Jareth The Goblin King rondscharrelde met een stoet van Jim Henson-poppen. Voor zijn laatste theaterproject, de Lazarus-podiummusical, keerde hij terug naar het personage van Thomas Jerome Newtown (dit keer gespeeld door de acteur Michael C Hall). Geregisseerd door Ivo Van Howe en met een boek van Enda Walsh, ging de show verder waar The Man Who Fell To Earth was gebleven, met behulp van Bowie’s hitcatalogus om het verhaal van Newton af te sluiten.

10. Hij was een visionaire internet pionier

Gedurende zijn hele carrière ging Bowie vooruit – op nieuw muzikaal gebied, nieuwe creatieve inspanningen en de nieuwe technologieën die zijn voortdurende artistieke evolutie mogelijk maakten. Halverwege de jaren 90, toen de meeste internetverbindingen thuis nog steeds beperkt waren tot inbelmodemsnelheden, bracht hij een van de eerste download-only singles in de geschiedenis uit. In september 1996 bracht Bowie drie weken lang drie verschillende versies uit van Telling Lies, een nummer opgenomen voor het Earthling-album, als exclusieve download via zijn website.

Deze baanbrekende zoektocht naar digitale distributie zou hem er al snel toe brengen een concert te livestreamen en zijn eigen internetprovider BowieNet te lanceren, die ook dienst deed als online fanclub. “Hij zag dit spul aankomen”, vertelde Bowie’s toenmalige muzikaal leider, Mark Plati, aan Dig! “Er zijn enkele interviews met hem uit die tijd die eng zijn omdat hij ver vooruit is. Er is er een uit 1999 waarin hij in feite voorspelt wat er op dit moment met het internet gebeurt – alle chaos en waanzin.

Meer weten over Bowie? Lees David Bowie, biografie van een superster of de uitstekende Engelstalige biografie Bowie.