10 gemene vrouwelijke seriemoordenaars van over de hele wereld

Geld, wraak, pure waanzin – dit zijn de belangrijkste redenen waarom deze vrouwen hun misdaden hebben gepleegd. Sommigen opereerden alleen, en sommigen hadden medeplichtigen, maar ze hadden één ding gemeen: puur kwaad. Deze ‘leuke’ lijst hebben we overgenomen van een Engelstalige lijst op het internet, aangevuld en er betere foto’s bij gezocht. Sommige verhalen zijn vrij barbaars, vooral dat van de Mexicaanse Magdalena Solis op nummer 1. Sommige vrouwen zijn geen watjes en moeten niet onderdoen voor mannen in gemeenheid.

10. Beverley Allitt

Beverley Allitt werd geboren in 1968 en begon in 1991 als kinderverpleegkundige te werken. Gedurende een periode van 58 dagen vermoordde ze vier kinderen en viel ze nog eens negen aan, die het geluk hadden te overleven. Al op jonge leeftijd vertoonde ze tekenen van het Münchausen-syndroom en later Münchausen by proxy, wat haar acties zou kunnen verklaren. Münchausen is een psychische stoornis waarbij een persoon ziekte of trauma veinst om de aandacht te trekken. Ze werd uiteindelijk gearresteerd en berecht in Nottingham Crown Court in 1993, waarbij ze pleitte niet schuldig te zijn. Ze kreeg 13 levenslange gevangenisstraffen voor moord en poging tot moord.

9. Raya en Sakina

De Egyptische zussen Raya en Sakina runden een drugs- en prostitutiebende (samen met hun echtgenoten) in Alexandrië. Als zakenvrouwen zagen ze grote financiële kansen in het doden en beroven van vrouwen. Van hun slachtoffers was bekend dat ze gouden sieraden droegen en grote hoeveelheden geld bij zich hadden. De zussen zouden het slachtoffer naar een huurhuis lokken waar een van de echtgenoten hen zou verstikken. Daarna werd het lichaam ontdaan van waardevolle spullen en begraven onder het huis. De verdwijningen bleven niet onopgemerkt en het onderzoek leidde uiteindelijk naar hen. Beide koppels kregen de doodstraf. Raya en Sakina waren de eerste vrouwen die werden geëxecuteerd in het moderne Egypte.

8. Martha Needle

Martha Charles, geboren in 1863 in Morgan, Zuid-Australië, groeide op in een arm en gewelddadig gezin en vertoonde al op jonge leeftijd tekenen van instabiliteit. In 1882 trouwde ze met Henry Needle en kreeg drie kinderen: Mabel, Elsie en May. In 1891 vergiftigde ze alle vier haar familieleden, één voor één. Vervolgens verzamelde ze het verzekeringsgeld, waarvan ze het grootste deel gebruikte voor een familiegraf dat ze vaak bezocht.

Een jaar later werd ze als huishoudster ingehuurd door twee broers: Otto en Louis Junken. Ze begon een affaire met Otto, maar Louis verzette zich tegen de verloving. Hij werd op mysterieuze wijze ziek en stierf een paar maanden later. Otto’s tweede broer, Herman, werd ook ziek nadat hij bij het stel was ingetrokken. Deze keer onthulde de autopsie dat het arseen dat Martha Herman gaf hem had gedood. Een onderzoek begon en de lichamen van haar man, kinderen en Louis lichaam werden opgegraven. Iedereen behalve Mabel testte positief op arseen. Martha beleed haar onschuld in de rechtbank, maar werd schuldig bevonden en ter dood veroordeeld. Verrassend genoeg bleef Otto tot het einde aan haar zijde.

7. Jeanne Weber

Jeanne Weber werd geboren in 1874 en had drie kinderen, van wie er twee in 1905 stierven. In maart van dat jaar vermoordde ze vier kinderen door wurging, waaronder haar derde (en laatste) zoon en twee nichtjes. Ze vertoonden allemaal zichtbare tekenen van wurging die werden genegeerd door de artsen die de lichamen onderzochten. In april bleef Weber thuis bij haar 10-jarige neefje terwijl haar twee schoonzusjes gingen winkelen. Toen ze vroeg terugkwamen, zagen ze dat Maurice naar adem snakte en Weber over hem heen stond met een gekke uitdrukking op haar gezicht.

Er werden acht moordaanklachten ingediend, waaronder alle drie haar kinderen en twee anderen die onder haar hoede stierven. Ze werd in februari 1906 vrijgesproken vanwege haar briljante advocaat en misleide juryleden. Daarna ging ze aan de slag als babysitter, wat resulteerde in nog twee doden. In 1908 ontdekte een vader dat ze zijn 10-jarige zoon wurgde en moest hij haar drie keer slaan om haar het levenloze lichaam los te laten. Weber werd uiteindelijk krankzinnig verklaard en bracht twee jaar door in een gesticht voordat ze zichzelf in 1910 ophing.

6. Juana Barraza

Juana Barraza werd geboren in 1956. Haar moeder was een alcoholiste die haar eigen dochter aan een man ruilde voor drie biertjes. De man verkrachtte herhaaldelijk Barraza, die zo het leven schonk aan vier van zijn kinderen. Experts geloven dat Barraza haar moorden ergens rond 1990 begon. Haar slachtoffers waren altijd vrouwen boven de 60, meestal alleenstaande.

Ze deed zich voor als een overheidsfunctionaris en zou toegang krijgen tot de huizen van de slachtoffers en hen vervolgens vermoorden en beroven. Getuigen brachten de politie ertoe te geloven dat de verdachte een man was gekleed in vrouwenkleren vanwege de mannelijke kenmerken van Barraza. Stel je hun verbazing voor toen ze een vrouw arresteerden die probeerde het huis van het laatste slachtoffer te ontvluchten.

Vingerafdrukken van Barraza koppelden haar aan 10 moorden, maar er werden er nog minstens 40 verdacht. Barraza bekende vier moorden, maar ontkende betrokkenheid bij alle andere zaken. Ze werd in 2008 berecht en schuldig bevonden aan 16 aanklachten van moord en zware inbraak en 11 afzonderlijke moorden. Ze werd veroordeeld tot 759 jaar gevangenisstraf.

5. Helene Jegado

Helene Jegado werd geboren in 1803 en werd op jonge leeftijd opgeleid tot dienstbode. Zoals de meeste vrouwen vergiftigde Jegado haar slachtoffers met arseen. Haar eerste vermoedelijke vergiftiging was in 1833. Zeven mensen stierven in drie maanden, waaronder een priester en Jegado’s eigen zus. Door een recente cholera-uitbarsting in het gebied vermoedde niemand iets.

In 1850 vergiftigde ze verschillende bedienden in een ander huishouden. Toen de artsen een autopsie op een van de slachtoffers vroegen, verklaarde Jegado haar onschuld uit het niets, nog voordat ze zelfs maar werd verdacht. Ze werd gearresteerd en berecht in 1851, maar werd slechts beschuldigd van drie moorden, drie pogingen tot moord en 11 diefstallen. Jegado ontkende alle beschuldigingen, maar werd schuldig bevonden, ter dood veroordeeld met de guillotine en geëxecuteerd in 1852.

4. Maria Swanenburg

De Nederlandse Maria Swanenburg kreeg de bijnaam ‘Goede Mie’ omdat ze graag voor de kinderen en zieke mensen in haar arme buurt zorgde. In de loop van drie jaar vergiftigde ze elk gezin waarvoor ze werkte, te beginnen met haar eigen ouders. Ze zou dan de erfenis van de overledene incasseren en beweerde dat ze het verdiende voor haar diensten – vaak liet ze niet genoeg geld achter om een ​​begrafenis te dekken.

Sommige van haar slachtoffers wisten aan de dood te ontsnappen, maar liepen onherstelbare schade op. De overlevenden leidden uiteindelijk tot haar ontdekking. Ze werd betrapt in 1883 en berecht voor 90 moorden, maar schuldig bevonden aan slechts drie. Ze werd veroordeeld tot levenslang in een penitentiaire inrichting, waar ze stierf in 1915.

3. Amelia Sach en Annie Walters

Sach (foto) en Walters, beter bekend als de Finchley Baby Farmers, begonnen ook hun vreselijke misdaden in de hoop op rijkdom. Sach bezat rond 1900 twee huizen in Londen. Op een dag begon ze te adverteren dat baby’s er ‘mochten worden achtergelaten’ en verzorgd – uiteraard tegen betaling. De klanten waren meestal dienstmeisjes die zowel hun kinderen als hun baan niet konden houden.

Ouders werden zowel voor het uitslapen als voor de adoptie in rekening gebracht voor een totaalbedrag van £ 25 tot £ 30. Nadat een baby was geboren, zou Walters hem vergiftigen met chlorodyne. Ze werden opgepakt nadat Walters de verdenking had gewekt van haar huisbaas (die ook een politieagent was). Een totaal aantal slachtoffers kon niet worden vastgesteld. Sach en Walters werden in 1903 berecht en ter dood veroordeeld door ophanging.

2. Vera Renczi

Vera Renczi werd in 1903 in Roemenië geboren in een rijke familie. Renczi was mooi en vanaf haar vijftiende stond ze erom bekend om te gaan met oudere mannen. Vrienden uit haar vroege jeugd beschreven Renczi als bezitterig en jaloers.

Haar eerste huwelijk was met een rijke zakenman, die haar zoon Lorenzo verwekte. Renczi verdacht hem van bedrog, dus vergiftigde ze zijn wijn met arseen en beweerde ze dat hij haar had verlaten aan iedereen die erom vroeg.

Haar tweede echtgenoot verdween een paar maanden later op dezelfde manier. Renczi besloot dat ze genoeg had van het huwelijk, maar niet van mannen. Haar vriendjes bleven verdwijnen totdat ze werd aangegeven bij de politie door een boze vrouw (ze ging ook uit met getrouwde mannen).

Bij het doorzoeken van haar huis vond de politie een scène uit een verhaal van Edgar Allan Poe in haar wijnkelder: 32 mannelijke lichamen in verschillende stadia van ontbinding, elk in zijn eigen kist. Ze vermoordde ook haar zoon Lorenzo toen hij haar geheim ontdekte. Renczi bekende alle moorden en werd veroordeeld tot levenslang in de gevangenis, waar ze stierf aan een hersenbloeding.

1. Magdalena Solis

Magdalena Solis (ook bekend als de Hogepriesteres van het Bloed) was een Mexicaanse seriemoordenares en sektelid. Ze werd op jonge leeftijd prostituee en is een van de weinige gedocumenteerde gevallen van vrouwelijke seriemoordenaars met duidelijke seksuele motieven.

In 1963 werden Solis en haar broer benaderd door een stel criminelen, de gebroeders Hernandez. Ze lieten de arme en analfabete mensen van een kleine stad geloven dat ze profeten van de Inca-goden waren. De dorpelingen zouden economische en seksuele belastingen aan de broers betalen, nadat hen was beloofd dat de goden hen met schatten zouden belonen.

Na een paar maanden realiseerden de dorpelingen zich dat ze niet rijker werden, ondanks alles te hebben gedaan wat de ‘profeten’ zeiden. Toen beweerden de broers dat Magdalena de reïncarnatie van een godin was – om het geloof te herstellen. Magdalena eiste mensenoffers en bedacht een ritueel dat bestond uit het bruut slaan, verbranden, snijden en verminken van een slachtoffer.

De priesters dronken het bloed van het slachtoffer nadat ze het hadden gemengd met kippenbloed. Bij de laatste offers bereikten ze het punt waarop ze het hart van hun slachtoffer levend ontleedden. In mei 1963 was een 14-jarige inwoner per ongeluk getuige van een van die rituelen. Hij meldde het onmiddellijk bij de politie en een rechercheur begeleidde hem terug naar het dorp. Dat was de laatste dag dat een van beide levend werd gezien, wat resulteerde in een nader politieonderzoek.

De broers en zussen Solis werden gearresteerd en de broers Hernandez vermoord. Magdalena en Eleazar werden veroordeeld tot 50 jaar gevangenisstraf voor slechts twee moorden (die van de jongen en de rechercheur) omdat de politie hun deelname aan de andere moorden niet kon bevestigen.

Meer weten over vrouwelijke seriemoordenaars? Lees Talking with Female Serial Killers.