10 meest voorkomende kenmerken van potentiële seriemoordenaars

Deze lijst is bedoeld om te kijken naar de gemeenschappelijke kenmerken van seriemoordenaars. Wat drijft ze? Waarom worden ze gedwongen te doen wat ze doen? Worden ze gemaakt door wat hen in hun kinderjaren omringt, of worden ze geboren met bepaalde eigenschappen die hen vatbaar maken voor geweld? De tien onderstaande kenmerken zijn misschien niet bij elke seriemoordenaar aanwezig, maar ze geven je een idee van enkele van de waarschuwingssignalen.

10. Alcohol- en middelenmisbruik

Kinderen die in de baarmoeder worden blootgesteld aan alcohol- en middelenmisbruik, kunnen ernstige geboorteafwijkingen krijgen. Kleine oogopeningen, achterstand, een klein hoofd en kleine hersenen en problemen met het centrale zenuwstelsel zijn slechts enkele van de problemen waarmee ze te maken kunnen krijgen als ze overleven. Opgroeien in een huis waar drugs worden misbruikt, kan nog erger zijn. ADHD, hechtingsstoornissen, twijfel en gevoelens van ontoereikendheid, depressie en gedragsproblemen zullen vanaf zeer jonge leeftijd duidelijk worden.

Volgens de statistieken van de FBI ondervonden de kindertehuizen van meer dan 70% van de seriemoordenaars problemen met betrekking tot middelenmisbruik. Hoe het ook zij, er zijn eigenlijk maar heel weinig seriemoordenaars (relatief gesproken) verslaafd aan alcohol en middelen – maar van velen van hen is bekend dat ze dergelijke dingen in hun jeugd zijn tegengekomen.

9. Psychische mishandeling tijdens de kindertijd

Het spreekt bijna vanzelf dat de meeste seriemoordenaars als kind werden misbruikt. Volgens de interviews en discussies die zijn gehouden met bekende seriemoordenaars, is emotionele mishandeling en verwaarlozing de vorm van misbruik geweest die de meesten van hen (50%) hebben ondergaan. Ze werden vaak vernederd – en als ouders disciplinaire maatregelen uitdeelden, was dat oneerlijk onvoorspelbaar, destructief en slecht.

Zelfs wanneer een kind slechts wordt verwaarloosd, kunnen er enorme ontwikkelingsstoornissen optreden. Het kind zal ongevoelig worden; het zal beginnen te geloven dat deze emotioneel onvruchtbare wereld die hem omringt iets normaals is – en dus zal het opgroeien zonder empathie voor anderen. Het kan geen gezonde, intieme relaties aangaan. Dit is de reden waarom we zien dat seriemoordenaars hun baan vaak niet voor een bepaalde periode kunnen behouden en slechts zelden succesvolle relaties hebben.

8. Seksueel stressvolle gebeurtenissen in de kindertijd

Toegankelijk onderzoeksmateriaal vertelt ons dat gewelddadige seksuele gebeurtenissen tijdens de kindertijd ernstige nadelige gevolgen hebben voor de ontwikkeling van een persoon. Meer dan één bekende seriemoordenaar werd gedwongen zich als een meisje te verkleden als een vorm van straf. Het getuige zijn van gewelddadige seksuele handelingen tussen familieleden en/of ouders heeft enkele van de meest schadelijke effecten.

Bovendien kregen sommigen als tiener geslachtsziekten; of ze werden gestraft voor masturberen als kind; of ze werden seksueel misbruikt, meestal door ouders of familieleden. Dergelijke ervaringen in de kindertijd zullen vaak tot gewelddadige fantasieën leiden die tot in de volwassenheid voortduren. Kindermishandeling leidt tot sociaal isolement, leermoeilijkheden (46% van de seriemoordenaars maakt de middelbare school nooit af), problemen met zelfbeheersing en toevallen. Dit onderzoek naar kindermishandeling dient als overtuigende bevestiging dat seriemoordenaars worden gemaakt – niet geboren.

7. Bedplassen

Hoewel bedplassen op zichzelf in diskrediet is gebracht als een voorspeller van latere gewelddadige neigingen, wordt gespeculeerd dat het op de een of andere manier verband zou kunnen houden met brandstichting en dierenmishandeling. Onderzoeken beweren dat aanhoudend bedplassen na de leeftijd van vijf vernederend is voor een kind, vooral als ouders of andere gezagsdragers hen ermee plagen of hen kleineren. Het kind kan dan optreden tegen dieren of brandstichting gebruiken om woede en frustratie te kanaliseren. Meer dan 57% van de seriemoordenaars waren bedplassers tot een ongewoon hoge leeftijd.

6. Eenzaam en geïsoleerd opgroeien

Familieleden van toekomstige seriemoordenaars lopen meestal uit de pas en staan ​​op gespannen voet met elkaar. Hun relaties zijn gebrekkig en slopend. Deze gezinnen hebben ook de neiging om veel te verhuizen en de kinderen worden normaal gesproken naar opvangcentra gebracht voordat ze 18 worden. Ze eindigen als “eenlingen”.

Seriemoordenaars worden zelden herinnerd door klasgenoten, omdat ze zelden goede vrienden hebben. Omdat ze vaak worden gepest door andere kinderen, zullen ze op jonge leeftijd ook antisociale neigingen ontwikkelen. Een zorgvuldige waarnemer zal kunnen zien dat zo’n kind begint met brandstichting en diefstal, het gebruik van gevaarlijke wapens, vijandigheid en agressie, en een volledige minachting voor de rechten van anderen.

5. Fantasieën

De fantasieën van seriemoordenaars gaan vaak over controle en overtreding. Tijdens een onderzoek werd het zelfs duidelijk dat seriemoordenaars zich geen positieve fantasieën konden herinneren die ze als kinderen hadden. Sommigen zouden fantaseren over het verminken van zichzelf of hun geslachtsdelen. Ze kunnen zelfs fantaseren over hun eigen trauma’s, keer op keer – met het verschil dat zij in deze fantasieën dan de aanvaller zijn.

Seriemoordenaars in wording zullen deze afschuwelijke fantasieën met niemand bespreken, maar gedachten om ze te vervullen zullen steeds vaker terugkeren. Voordat de seriemoordenaar voor de eerste keer moordt, richten de fantasieën zich normaal gesproken op het plegen van een moord. Daarna zullen de fantasieën zich richten op het plegen van elke moord opnieuw met meer succes en met grotere efficiëntie.

4. Voorkeur geven aan auto-erotische activiteiten

De meeste seriemoordenaars gaven toe dat ze tijdens hun tienerjaren feesten en andere sociale evenementen hebben vermeden. Ze hebben absoluut nooit geëxperimenteerd zoals normale tieners doen met seksuele activiteiten onder hun leeftijdsgenoten, maar ze gaven de voorkeur aan masturbatie en andere auto-erotische activiteiten zoals pornografie.

In sommige gevallen is er zelfs sprake zijn van obsessieve masturbatie, zoals in het geval van Andrei Chikatilo, die vreselijke littekens op zijn penis had vanwege de agressie die gepaard ging met zijn masturbatie. Zonder enige substantiële sociale structuur in zijn leven, is de moordenaar niet in staat om een normale seksuele relatie te hebben, en wordt hij dus gedwongen tot solo seksuele activiteiten. Bepaalde vormen van media, zoals detective tijdschriften, hebben vaak lugubere verhalen over seks en moord die ook als een extra vorm van opwinding kunnen dienen: seks en moord worden dan met elkaar verbonden.

3. Het ontwikkelen van voyeurisme en fetisjisme op volwassen leeftijd

Van jongs af aan zijn veel seriemoordenaars intens geïnteresseerd in voyeurisme en fetisjisme, evenals in andere parafilieën. Velen zullen hun afwijkend gedrag beginnen als relatief ongevaarlijke gluurders, voordat ze overgaan tot inbraak, verkrachting en moord. Gezien het feit dat elementen van gebondenheid en dominantie zo sterk aanwezig zijn in de meeste parafilieën, is het geen verrassing dat dit vaak de route is die na de adolescentie wordt gevolgd.

2. Fantasieën op dieren uitvoeren

Bijna alle seriemoordenaars – in feite 99% van hen – gaven toe dat ze begonnen met het uitleven van hun gewelddadige fantasieën op dieren voordat ze begonnen met mensen. Vanwege de disfunctionele families waar de meeste seriemoordenaars vandaan komen, kan dergelijk pathologisch en abnormaal gedrag worden genegeerd of volledig worden gemist – zoals in het geval van Jeffrey Dahmer, wiens vader niet gestoord werd door het feit dat zijn zoon dieren ontleedde. Deze daden van dierenmishandeling zijn een grote bron van plezier voor de jonge moordenaars, en ze slagen erin om deze kunst volledig te perfectioneren. Later zullen ze dezelfde daden uitvoeren op hun menselijke slachtoffers.

1. Lichamelijk letsel

Hoofdletsel opgelopen tijdens ongevallen, herhaald hoofdtrauma opgelopen tijdens fysieke mishandeling of verwondingen tijdens de geboorte zijn gesuggereerd als een zeer belangrijke link naar agressief en gewelddadig gedrag. Schade aan de limbische hersenen, hypothalamus of temporale kwab kan aanvallen van spontane agressie veroorzaken. Deze gebieden zijn betrokken bij hormonen, agressie, emotie en motivatie. Verwondingen aan deze gebieden kunnen ook leiden tot epileptische aanvallen en vormen van geheugenverlies.

70% van de seriemoordenaars liep als kind of adolescent ernstig hoofdletsel op, wat duidelijk het verband aantoont tussen dit soort verwondingen en seriemoorden. Sommige onderzoekers zijn van mening dat de prefrontale cortex (het gebied dat betrokken is bij planning en beoordeling) bij psychopaten niet goed functioneert.

Meer weten over seriemoordenaars? Boeken genoeg. Lees bijvoorbeeld Seriemoordenaars in hun eigen woorden of Seriemoordenaars in de Lage Landen in het Nederlands. Of in het Engels The Killer Book of Serial Killers, Talking with Serial Killers, The Encyclopedia of Serial Killers of tenslotte The Big Book of Serial Killers.