10 mensen die opmerkelijke dingen deden terwijl ze onder invloed waren

Zeg wat je wilt over drugs en alcohol, maar ze hebben veel mensen toch ook succes gebracht. Voor sommige historische figuren was het een integraal onderdeel van hun creatief proces. Anderen raakten gewoon dronken en hadden toen een goed idee. Hoe dan ook, onder invloed zijn hielp deze mensen om de geschiedenisboeken te halen.

10. Jules Goux

Op 30 mei 1913 werd de Franse racer Jules Goux de eerste Europeaan die de Indianapolis 500 won. Het jaar daarop stelden de race-organisatoren een verbod in op het drinken van alcohol tijdens het rijden. Dat komt omdat Goux, volgens de racelegende, zes flessen champagne dronk op weg naar de overwinning. Het verhaal veranderde in de loop der jaren en de versie die het best wordt onthouden zegt dat Goux bij elke pitstop een fles champagne dronk.

Moderne historici zijn echter van mening dat dit cijfer overdreven is. Ze beweren dat Goux “slechts” vier of vijf flessen champagne of gekoelde wijn had die hij beleefd deelde met zijn rijdende monteur, Emil Begin. Hoe dan ook, Goux dronk zeker meer dan raadzaam was tijdens het racen met een van de snelste auto’s van die tijd. Jules Goux won met 13 minuten en zei daarna: “Zonder mijn goede wijn had ik niet gewonnen.”

9. John Pemberton

Voordat John Pemberton Coca-Cola uitvond, vocht hij in de Amerikaanse burgeroorlog als een Zuidelijke soldaat. Hij ontwikkelde tijdens de oorlog een morfineverslaving om zijn verschillende verwondingen het hoofd te bieden en worstelde er de rest van zijn leven mee. Pemberton gebruikte zijn farmacologische ervaring om een ​​tonicum te ontwikkelen dat zijn verslaving zou kunnen genezen. Het resultaat was Pemberton’s French Wine Coca.

Het was een alcoholische drank die wijn vermengde met cocaïne en kolanoten, voornamelijk gebaseerd op een eerder Parijse brouwsel genaamd Vin Mariani. Zoals in die tijd gebruikelijk was, promootte Pemberton zijn drankje als een wondermiddel dat een breed scala aan kwalen kon genezen. De matigheidsbeweging dwong hem echter een niet-alcoholische versie te ontwikkelen. Pemberton haalde de wijn er uit (maar hield de cocaïne) en creëerde zijn eerste batch Coca-Cola in 1886. Hij overwon zijn morfineverslaving echter nooit en zijn financiële problemen snel dwong hem zijn formule te verkopen.

8. De zonen van de vrijheid

De Sons of Liberty zijn heel erg bekend in de Amerikaanse geschiedenis. Toen de Sons of Liberty zich verkleedden als indianen en in 1773 thee in de haven van Boston gooiden, droegen ze bij aan een van de belangrijkste hoofdstukken van de Amerikaanse geschiedenis. Voorafgaand aan het evenement verzamelden enkele deelnemers zich in het huis van journalist Benjamin Edes om hun volgende acties te bespreken. De sleutel tot die bijeenkomst was een kom gevuld met sterke drank die de samenzweerders ondersteuning gaf terwijl ze hun plannen formuleerden.

Die kom is nu in het bezit van de Massachusetts Historical Society, evenals de correspondentie van Benjamin Edes’ zoon, Peter. Hij herinnert zich dat het zijn taak op die dag was om meer punch te maken en de kom te allen tijde gevuld te houden. Hij moest dit gedurende de middag meerdere keren doen. Tijdens de eigenlijke Boston Tea Party moesten verschillende deelnemers stoppen omdat ze ziek werden van te veel rum.

7. Alexandre Dumas

Tussen 1844 en 1849 maakte Alexandre Dumas deel uit van de Hashish Club, een exclusieve Parijse groep waarvan de leden zich graag overgaven aan verschillende drugs, met name hasj. Hasj was pas onlangs in Frankrijk geïntroduceerd na de campagne van Napoleon in Egypte. Dr. Jacques-Joseph Moreau was een pionier op het gebied van recreatief gebruik van de drug en kreeg al snel gezelschap van vele prominente Parijse intellectuelen, waaronder Victor Hugo, Charles Baudelaire en Alexandre Dumas.

Veel clubleden schreven over hun ervaringen met hasj, maar het was Dumas die het meest productief was in die tijd. Hij schreef zijn bekendste romans tussen 1844 en 1846: De graaf van Monte Cristo en De drie musketiers. De eerste bevat zelfs een gedenkwaardige scène waarin baron Franz d’Epinay hasj rookt met de hoofdpersoon, die de gedaante van Sinbad de Zeeman aannam.

6. Paul Erdos

Paul Erdos was een van de grootste wiskundigen van de 20e eeuw en schreef honderden artikelen over een breed scala aan onderwerpen. Hij had ook een gewoonte van 25 jaar amfetamine te gebruiken. Erdos ontwikkelde in de wiskundige wereld de reputatie een afstandelijke zwerver te zijn. Hij bewaarde het grootste deel van zijn bezittingen in een koffer en reisde van conferentie naar conferentie over de hele wereld.

Hij logeerde bij andere wiskundigen thuis, waar andere mensen zorgden voor zijn basisbehoeften terwijl hij zich uitsluitend op de cijfers concentreerde. Een weddenschap uit 1979 met zijn vriend en collega-wiskundige Ronald Graham illustreerde hoe essentieel amfetaminen waren geworden voor het denkproces van Erdos. Bezorgd over de gezondheid van zijn vriend, wedde Graham Erdos $ 500 dat hij een maand lang geen amfetaminen kon opgeven. Erdos accepteerde en won de weddenschap. Maar daarna klaagde hij dat hij in die tijd geen ideeën had gehad en hervatte hij onmiddellijk het ‘medicijn’.

5. Doug Ingle

In 1968 bracht Iron Butterfly In-A-Gadda-Da-Vida uit. Het werd een van de best verkochte albums aller tijden en het eerste album kreeg een platina-certificering van de Recording Industry Association of America. Het grootste deel van dat succes is te danken aan het gelijknamige 17 minuten durende psychedelische epos van het album, dat in een dronken bui werd geschreven en genoemd door zanger Doug Ingle.

Destijds werd Iron Butterfly technisch ontbonden omdat drie leden net de band hadden verlaten. De overige leden Ron Bushy en Doug Ingle deelden een appartement en leefden van de pizzabezorger van Bushy. Op een dag kwam Bushy thuis en trof Ingle volledig dronken aan nadat hij 4 liter wijn had gedronken en probeerde iets te zeggen. Zo werd “in de tuin van Eden” “in-a-gadda-da-vida” en werd rockgeschiedenis geschreven.

4. Douglas Adams

In 1978 ontwikkelde de Engelse auteur Douglas Adams een radiokomedieserie getiteld The Hitchhiker’s Guide to the Galaxy. Het leidde tot een van de grootste franchises ooit, voornamelijk bestaande uit een serie van vijf boeken geschreven door Adams, waarvan meer dan 15 miljoen exemplaren werden verkocht. Volgens Adams kreeg hij het idee voor The Hitchhiker’s Guide to the Galaxy in 1971 toen hij als 18-jarige door Europa reisde.

Op een nacht in Innsbruck, Oostenrijk, werd Adams dronken en dwaalde hij door een veld. Hij ging zitten, staarde naar de met sterren gevulde hemel terwijl hij een liftersgids voor Europa vasthield, en dacht dat iemand er een zou moeten schrijven voor de hele melkweg. Daarna viel hij in slaap, bijna zijn dronken openbaring vergeten.

3. Carl Sagan

Op het moment van zijn dood was Carl Sagan een van de bekendste wetenschappers ter wereld. Tegenwoordig wordt hij niet alleen herinnerd als een van de belangrijkste populariseerders van de wetenschap, maar ook als een van de meest fervente voorstanders van marihuana. Sagan was het grootste deel van zijn volwassen leven een fervent roker, maar hield het geheim voor het grote publiek. Zijn vrienden en familie wisten dat marihuana hem hielp werken, en verschillende van zijn publicaties waren rechtstreeks geïnspireerd door zijn cannabisgebruik.

Hoewel Sagan zijn passie privé hield, kon hij het niet nalaten een essay over marihuana bij te dragen voor een boek uit 1971 geschreven door zijn vriend en collega roker, Dr. Lester Grinspoon. Het boek was getiteld Marihuana Reconsidered en Sagan publiceerde het onder het pseudoniem Mr. X, maar liet hints achter over zijn identiteit. In het essay deelt de auteur veel gelukkige ervaringen met het medicijn en schrijft hij dat hem helpt eten, muziek en kunst beter te waarderen en zijn academische werk te verbeteren.

2. William S. Burroughs

In 1959 publiceerde Beat Generation-figuur William S. Burroughs een van de meest succesvolle, meest controversiële romans van de 20e eeuw: Naked Lunch. Het verdeelde critici en werd op verschillende plaatsen in de Verenigde Staten en Europa verboden wegens obsceniteit. Het boek volgt de onsamenhangende heldendaden van junkie William Lee, die een nauwelijks verhuld alter ego was voor de auteur. In die tijd was Burroughs een zware drugsgebruiker die van plaats naar plaats moest gaan om de autoriteiten te ontwijken.

Ze waren op zoek naar hem voor verschillende misdaden veroorzaakt door zijn drugsgebruik. Het meest opvallende was dat Burroughs in 1951 in Mexico-Stad zijn vrouw, Joan Vollmer, in het hoofd schoot na een door drugs gevoede poging om “William Tell” te spelen. Toen hij Naked Lunch schreef, bevond Burroughs zich in Tanger, Marokko. Hij vond het moeilijk om aan zijn gebruikelijke voorraad heroïne te komen, dus wendde hij zich tot eukodal, een opioïde die tegenwoordig beter bekend staat als oxycodon.

1. William Halsted

William Halsted, een van Amerika’s meest gerenommeerde chirurgen, pleitte voor anesthesie en het belang van reinheid in ziekenhuizen. Hij bracht ook het grootste deel van zijn carrière door met een ernstige cocaïne- en morfineverslaving. Halsted begon zijn medische carrière in New York. Destijds werden de verslavende eigenschappen van cocaïne niet volledig begrepen en werd het beschouwd als een van de meest effectieve anesthetica ter wereld. Halsted besloot het op zichzelf te testen en ontwikkelde al snel een gewoonte.

Toen Halsted bezweek aan zijn verslaving, verloor hij zijn positie in New York. Daarna ging hij naar een opkomend ziekenhuis in Baltimore genaamd Johns Hopkins. Tegen die tijd had Halsted geprobeerd zijn cocaïneverslaving met morfine te behandelen, maar dat was niet gelukt en hij ontwikkelde een nieuwe verslaving. Halsted werd echter de definitie van een functionerende verslaafde. In de operatiekamer was zijn werk onberispelijk. Tussen de operaties door was Halsted echter grillig, bipolair en geneigd om te verdwijnen.