10 redenen waarom het verhaal van Jezus een allegorie voor de zon zou kunnen zijn

Of een persoon genaamd Jezus Christus ooit werkelijk heeft bestaan ​​of niet, het verhaal dat aan hem wordt toegeschreven, is grotendeels, hoewel onofficieel, door de meeste atheïsten een allegorie voor de jaarlijkse reis van de zon. Er zijn geschreven verslagen te vinden die duizenden jaren vóór het leven van Jezus dateren, en elk is gebaseerd op een eerdere versie, en vertelt in wezen hetzelfde verhaal uit de oudheid, toen mensen echt de zon aanbaden.

Misschien werd de zon toen aanbeden; het leven hier zou immers niet bestaan ​​zonder. Voor degenen in de oudheid was het besef van hun afhankelijkheid van de zon voor hun oogsten duidelijk in hun oude geschriften. Als er iets was dat ons volslagen respect en bewondering verdiende, zou je een sterk argument kunnen aanvoeren dat de zon zoiets zou kunnen zijn. Hier zijn tien redenen waarom het verhaal van Jezus, en inderdaad de verhalen die eraan voorafgingen, het verhaal zou kunnen zijn van de jaarlijkse reis van de zon door de dierenriem. Onthoud dat dit geen feit is; alles wat je vanaf hier leest zijn slechts theorieën en interpretaties. . .

10. De ‘wedergeboorte’ van de zon is de geboorte van Jezus Christus

De eerste dag van de “nieuwe” zon is 25 december, wat, zoals we allemaal weten, de dag is waarop Jezus werd geboren in de stal in Bethlehem. Zelfs termen als de “Zoon van God” zouden oorspronkelijk, in oude teksten, eenvoudig “de Zonnegod” kunnen zijn. Zoals we later in deze lijst zullen bekijken, komt de nieuwe zon na de winterzonnewende, die de vorige cyclus van de zon beëindigt, vóór zijn wedergeboorte – in wezen de cirkel van het leven.

Na 25 december – wanneer de zon herboren wordt – begint zijn reis door de tekens van de dierenriem, net zoals Jezus zijn leven begint, eerst als een jong kind (nieuwe zon) en helemaal tot aan de zomer, wanneer de zon op zijn sterkst is, of toen Jezus op zijn meest invloedrijk en krachtig was. Als een verder bewijs hiervan, beschrijven veel oude archieven de zon als een baby rond december en januari, een jonge jongen met Pasen, een sterke en bekwame man in de zomer (soms met lang, geel haar, wat wijst op felle zonnestralen), en een vermoeide en broze oude man in de maanden die de winter naderen.

9. De drie wijzen

Natuurlijk, hoe goed we ook bekend zijn met Kerstmis en het verhaal erachter, de meesten van ons zullen ook bekend zijn met het verhaal van de drie wijzen en hun reis om de nieuwe ‘koning der koningen’ te ontmoeten. Dit is eigenlijk – als je de beweringen gelooft – een verwijzing naar de drie sterren van de riem van Orion, die vlak na de winterzonnewende zo op één lijn liggen dat ze wijzen naar Sirius, de helderste ster aan de hemel en de ster die de drie koningen (de drie sterren van Orion) volgen.

De drie sterren van Orion werden ooit ook wel de “Drie Koningen van Orion” genoemd – een ander voorbeeld van waar het verhaal van de Drie Koningen die de nieuwe zoon (zon) van God gaan ontmoeten vandaan kan komen. Dit is niet alleen een intrigerend argument, maar het is ook een geweldig voorbeeld van de ingewikkelde kennis die oude mensen moeten hebben gehad van het universum.

8. Jezus’ doop op 30-jarige leeftijd

Op 30-jarige leeftijd werd Jezus gedoopt, althans volgens de bijbel. Er wordt getheoretiseerd dat dit feitelijk documenteert dat de zon het waterteken, het Huis van Waterman, 30 dagen na zijn geboorte binnengaat. Ook in het oude Egypte – waar het moderne verhaal van Jezus vandaan komt – zou de Nijl in die tijd zijn overstroomd, waar de lokale bevolking dankbaar voor was, omdat het de wateren naar het land bracht, die nodig waren voor een overvloedige oogst.

Deze symboliek naast het verhaal van Jezus gaat verder wanneer de zon het Vissenhuis binnengaat, dat op de dierenriem wordt weergegeven door het teken van een vis. In het verhaal van Jezus zou hij zijn discipelen wegnemen van vissers. Sommigen geloven dat dit de oorzaak is van de reden dat we de vastentijd ‘vieren’: we eten vis en geen vlees als eer en erkenning van dit specifieke deel van de reis van de zon door de dierenriem.

7. Een herder worden en de redding van mensen

Zelfs Jezus die herder wordt, wordt verondersteld de zon te zijn die opnieuw een nieuw huis van de dierenriem binnen gaat – dit keer dat van Ram – vertegenwoordigd door een ram, die natuurlijk ooit een lam zou zijn geweest. Lammeren werden in de oudheid geofferd, hun bloed mocht op het land vloeien als offer aan de zon in ruil voor een overvloedige oogst. Dit is slechts een van de redenen waarom lam typisch een voedsel is dat met Pasen wordt geassocieerd.

Terwijl de lente in de zomer overgaat, zagen oude beschavingen hun voorraden van de oogst van het voorgaande jaar slinken. Ze waren nu in wezen overgeleverd aan de genade van de zon om te helpen bij het leveren van wat nodig was voor een nieuwe goede oogst, zodat ze voor het volgende jaar weer een voorraad konden aanleggen. Er wordt beweerd dat dit wordt gesymboliseerd is in het verhaal van Jezus, terwijl Christus zich vervolgens waagt aan de “redding van de mensen” – om te voorzien in waar ze zo wanhopig naar op zoek waren.

De zon bevindt zich in dit stadium in het huis van stier die in werkelijkheid wordt gebruikt om de velden te ploegen in afwachting van de gaven en het kosmische levensbloed van de zon. Terwijl deze zaden worden gezaaid, worden de tweelingen van tweelingen weergegeven, zoals het ene zaadje verdubbelt om een ​​ander te worden, enzovoort – zichzelf in wezen verdubbelen, zoals tweelingen een dubbelganger zijn.

6. Zomer zonnewende

De zomerzonnewende is over het algemeen op 21 juni en wordt gesymboliseerd doordat Jezus op zijn meest wijze en machtigste is. In wezen, zoals hij goede wil en goede daden verspreidde, resulterend in vreugde en geluk in zijn levensverhaal, zo zorgt de zon, aangezien zijn stralen voor warmte en licht voor de aarde zorgen, niet alleen voor mensen en alles wat leeft, maar ook voor gewassen, waardoor een goede oogst en overvloedige hoeveelheden voedsel.

Zoals we eerder vermeldden, werd in de oudheid de zon tijdens de zomermaanden vaak gesymboliseerd met lang, geel haar – of soms met een heldere halo rond of aan de achterkant van het hoofd. Dit is een oude verwijzing naar zonnestralen en esoterische kennis dat de goddelijkheid in werkelijkheid de zon is. Deze specifieke tijd van het jaar wordt door de hele opgetekende geschiedenis gevierd, wat betekent dat het lang daarvoor mondeling zou zijn erkend.

5. Het hoogtepunt van de zomer is dat Jezus op het hoogtepunt van zijn macht is

De oude Phoenicische god Bel is slechts een van de vele oude goden die met een halo worden gesymboliseerd. Dat geldt ook voor Jezus, die vaak wordt afgebeeld met een aureool om zijn hoofd. Omgekeerd, zoals we zo dadelijk zullen bekijken, zou hij worden afgebeeld met een doornenkroon ten tijde van zijn kruisiging, een verwijzing naar het korter worden van de dagen als de zomer ten einde loopt – en de stralen van de zon “verzwakken”.

In termen van de oogst en de dierenriem vertegenwoordigt de krab (kreeft) de periode waarin de vegetatie opdroogt en terugkeert naar de aarde, voordat een laatste groeispurt naar de oogst gaat. Als de zon Leo binnengaat (eind juli/begin augustus) is hij op zijn heetst en krachtigst (tenminste op het noordelijk halfrond), net zoals Jezus was, vlak voordat het Romeinse rijk de collectieve beslissing nam dat hij een beetje te machtig was .

4. Kruisiging

Als de zomer plaatsmaakt voor de herfst, worden de dagen korter – of de zon wordt “zwak” en verliest zijn kracht. De uiteindelijke kruisiging van Jezus weerspiegelt dit deel van de zonnecyclus. In feite is het kruis en zijn verbinding grotendeels te danken aan een dierenriem schijf die door veel oude beschavingen werd gebruikt, die in vier werd verdeeld door een kruis dat eroverheen werd geplaatst of getrokken (ook wel de vier seizoenen genoemd).

In het midden van het kruis staat de zon, en de wijzerplaat volgt zijn bewegingen door elk huis van de dierenriem. Uitdrukkingen zoals ‘oversteken’, voorgesteld door de zon die over het kruis gaat, worden verondersteld om eerst het leven te hebben gegeven aan Jezus of de zon sterft aan het kruis – hij wordt gekruisigd. Sommigen beweren zelfs dat dit echt de oorsprong is van de uitdrukking van iemand die ‘overgaat’: de zon die over dit kruis kruist (gaat) en sterft.

3. De twee dieven van de kruisiging

Het verhaal van Jezus stelt dat hij werd gekruisigd tussen twee “gewone dieven” genaamd Dismas en Gestas. Dit symboliseert de reis van de zon naar de huizen van Schorpioen en Boogschutter. De beweringen dat deze astrologische tekens dieven zijn, hebben te maken met de oogst – wat natuurlijk de reden was voor de fascinatie van de mensheid voor de zon. Gedurende de tijd van de reis van de zon tussen deze huizen van de dierenriem (in het westen), in termen van de oogst van de ouden, kwam er geen voedsel van het land, de enige tijd van het jaar waarin dit het geval was.

In alle opzichten was dit te wijten aan de verzwakking van de zon (of Jezus aan het kruis) en het land (Schorpioen en Boogschutter of Dismas en Gestas) “stelde” de gewassen en liet de grond onvruchtbaar (stelen van de goddelijkheid) van Jezus). Een interessant ding om hier op te wijzen is dat “Dismas” een bewerking is van een Grieks werk dat “zonsondergang” betekent – de zon die ondergaat in de donkere plaats.

Als een verdere wending symboliseerden ze in het oude Egypte de zon die de schemering inging als de godheid Set. Aan de andere kant van de medaille werd de opkomst van de zon gesymboliseerd door Horus – vanwaar we waarschijnlijk het woord ‘horizon’ krijgen. Maak daarvan wat je wilt.

2. Winter zonnewende

De winter zonnewende vindt elk jaar plaats rond 21 december, omdat de zon op zijn laagste punt staat. Voor velen in de oudheid was de zon in die tijd gestorven. Dit werd gesymboliseerd door de kruisiging, en nu de zon drie dagen op het laagste punt (dood) bleef, werd het lichaam van Jezus drie dagen in een grot te ruste gelegd voor zijn “wedergeboorte” – en toen het is terug naar het eerste punt dat in deze lijst is gemaakt.

Net als de zomer zonnewende, is de winter zonnewende een belangrijke datum sinds het begin der tijden en wordt die vandaag nog steeds gevierd door veel religies. Overigens werd in enkele vroege versies van het verhaal van Jezus verklaar dat hij eigenlijk in een grot werd geboren in plaats van in een stal, wat, als het juist was, het verhaal nog completer zou maken en een ander voorbeeld is van hoe kleine details van hetzelfde verhaal zijn veranderd om bij de tijd te passen.

1.  De 12 discipelen

Natuurlijk zijn er 12 discipelen, die in werkelijkheid – volgens dit soort theorieën – eigenlijk een knipoog naar de 12 tekens van de dierenriem zijn. Dit is ook niet alleen zo in het verhaal van Jezus. Twaalf is een terugkerend getal in veel andere oude legendes – 12 en één, waarbij de zon de zon is. Nog twee voorbeelden van hoe het getal 12 keer op keer is gebruikt als een groet aan de huizen van de dierenriem (en op zijn beurt de maanden van het jaar) omvatten de 12 stammen van Israël, evenals koning Arthur en de 12 ridders van de ronde tafel. Zelfs Himmler (die zichzelf beschouwde als de ene, de zon) had 12 ‘ridders’ in zijn binnenste cirkel. Alle zijn gedeeltelijk verwijzingen naar de huizen van de dierenriem en het absolute, allesoverheersende belang van de zon.

Er zijn massa’s boeken over Jezus als je meer wilt weten over hem: bijvoorbeeld De schaduw van Jezus met veertig verhalen over Jezus in het Oude Testament, Het leven van Jezus Christus met de vier evangeliën naast elkaar, Jezus spreekt, Jezus en de vijfde evangelist van Fik Meijer of Een hart als Jezus van Max Lucado.