De plantenwereld is er vaak een van vreemde schoonheid en pure verwondering. Planten zijn er in vele soorten en maten en ze zijn allemaal op de een of andere manier uniek, maar cactussen behoren tot de meest verbazingwekkende planten ter wereld. Beschermd door een buitenste laag stekels, doorstaan cactussen enkele van de zwaarste en meest veeleisende omgevingen. Omdat ze vertrouwen op hun ongelooflijke wateropslagcapaciteiten en dikke huid om waterverlies te voorkomen, zijn cactussen diep verborgen in de droogste woestijnen en zelfs op de toppen van sommige bergen.
10. Agave Cactus
Leuchtenbergia principis staat bekend als de agavecactus en is uniek vanwege de rechte, vingerachtige uitsteeksels van de hoofdstam. Deze “vingers” zijn getipt met kleine clusters van stekels die bij oudere exemplaren kunnen uitgroeien tot een verward, beschermend web op het bovenste gedeelte van de plant.
De agave begint zoals elke normale cactuszaailing zou doen en ontwikkelt al snel zijn punten. Naarmate hij ouder wordt, vormen deze zich tot zijn dikke fotosynthetische “vingers”. Als de uitsteeksels eenmaal zijn gevormd, behoudt de agave zijn vorm en wordt breder en steviger, maar blijft een enkele plant. Dit is abnormaal omdat de meeste cactussen op een bepaald moment kleine nakomelingen zullen produceren, of zelfs “armen” in hogere planten.
9. Ariocarpus Fissuratus (“Levende rotsen”)
Cactussen worden geassocieerd met stekels, maar een paar soorten hebben geen stekels of verliezen ze zodra ze volwassen zijn. Ariocarpus Fissuratus is een extreem langzaam groeiend voorbeeld van slappe cactussen. Sommigen van hen kunnen tot 50 jaar groeien om een diameter van 12 centimeter te bereiken. Als zaailing hebben deze planten zeer kleine, zwakke stekels die groeien vanuit de punten van de geofytische structuur.
Naarmate de plant ouder wordt, vallen de stekels af en groeien er geen nieuwe om de originele te vervangen. Dit resulteert in een vreemd uitziende plant zonder verdediging, wat contra-intuïtief lijkt voor de gezondheid van de soort. Vanwege zijn gebrek aan verdediging groeit A. fissuratus in moeilijk bereikbare spleten en vergelijkbare locaties en produceert kleine hoeveelheden psychoactieve stoffen om te voorkomen dat dieren hem eten.
8. Astrophytum caput-medusae
A. caput-medusae is uniek van vorm en groeit, zoals de naam al aangeeft, zoals het slangenhaar van een kwal. Onlangs ontdekt, werd A. caput-medusae voor het eerst in zijn eigen classificatie geplaatst totdat werd ontdekt dat de bloemen identiek waren aan die van het geslacht Astrophytum, evenals de kleine plukjes zachte wolachtige haren van de stengel.
Dit verzekerde zijn plaats als een Astrophytum-soort. A. caput-medusae produceert schitterende gele bloemen met rode centra en produceert gemakkelijk enkele van de grootste zaden onder cactussen, met een diameter tussen 0,4 en 0,8 cm.
7. Peyote
Een van de meest bekende en goed gereguleerde cactussen is de Lophophora williamsii, algemeen bekend als peyote. Illegaal om te kweken of te bezitten staat peyote bekend om zijn krachtige psychedelische effecten dankzij de hoge concentraties mescaline. Het is alleen legaal voor gebruik door leden van Indiaanse stammen, omdat peyote lange tijd een centraal aspect is geweest van Nativa-Amerikaanse rituelen. Volgens deze stammen zou het gebruik van peyote vaak resulteren in het begrijpen van geesten en andere immateriële entiteiten.
6. Discocactus horstii
Wanneer hij volwassen is, ontwikkelt de discocactus een cephalium – een dichte puntige groei – waaruit zijn grote, witte bloemen bloeien. Hoewel hij in de vroege stadia van zijn leven groen is, ontwikkelt discocactus uiteindelijk een rode tint. Hoewel hij eruit ziet als een standaard woestijncactus als hij jong is, groeien ze op een hoogte van ongeveer 300 meter boven zeeniveau. Discocactus kan moeilijk te kweken zijn, omdat ze de neiging hebben te rotten als ze te veel water krijgen en volledig uitdrogen als ze voor kortere perioden zonder water worden gelaten.
5. Hylocereus undatus
Als iemand bloemen ter sprake brengt, denk je niet meteen aan cactussen, ook al kunnen cactussen enorm groot en mooi zijn. De H. undatus-bloem kan meer dan 35 centimeter lang en 23 centimeter breed worden. De H. undatus bloeit alleen ’s nachts, en elke bloem gaat maar één keer open voordat hij wordt gezaaid en een drakenvrucht wordt of eraf valt en sterft. De bloemen verspreiden een extreem krachtige vanillegeur die overweldigend kan zijn als de bloem direct wordt geroken. De cactussen worden gekweekt voor hun vruchten.
4. Pereskiopsis spathulata
Sommige cactussen zijn zo primitief dat ze zowel bladeren als stekels hebben. De P. spathulata is er een van: met kleine stekels, gloichds en bladeren die uit een enkele punt ontspruiten. Tropisch en extreem snelgroeiend van aard, wordt P.spathulata vaak gebruikt als entbasis om het groeiproces van zaailingen van langzamer groeiende soorten te versnellen. Hoewel hij nog steeds in staat is om te bloeien, is het zeldzaam om een P. spathulata te vinden die wordt gekweekt vanwege zijn uiterlijk of bloemen. De meeste exemplaren zijn gewoon stekken die zijn geworteld uit een moederplant, wat resulteert in talloze klonen die ook kunnen worden gesneden en opnieuw geplant.
3. Turbinicarpus subterraneus
Als we aan cactussen denken, denken we vaak aan hoge, dikstammige planten die bedekt zijn met stekels, maar (zoals deze lijst al heeft aangetoond) is dit vaak niet het geval. Bij T. subterraneus zit de echte verrassing onder het grondoppervlak. De kleine, knotsachtige koppen worden ondersteund door een knolwortel – vaak even groot als de blootgestelde stengels. Deze wortel zorgt ervoor dat de T. subterraneus lange periodes van droogte kan overleven door grote hoeveelheden water op te slaan. Omdat hij zich voor een groot stuk onder het oppervlak bevindt, is hij ook voldoende koudebestendig om korte perioden van blootstelling aan temperaturen tot -4 ° C te doorstaan.
2. De artisjok cactus
Meestal aangeduid als de artisjok cactus is deze cactus de enige soort in het geslacht Obregonia. Net als bij de geslachten Ariocarpus en Leuchtenbergia, groeit de artisjokcactus op een geofytische manier, met zijn lichaamspunten spiraalvormig vanaf het groeipunt. Hoewel hij stekels heeft, vallen ze vaak van de plant af, wat resulteert in dunne plekken met stekels aan de uiteinden van de areolen. Dit spiraliseren in combinatie met het type steel resulteert in de kenmerkende artisjokvorm. Kleine bloemen bloeien in de zomer vanaf de toppen van jonge groei, wat resulteert in een eetbare, vlezige vrucht wanneer ze worden bevrucht en rijpen.
1. Blossfeldia liliputana
B. liliputana groeit vaak tussen rotsen in het Andesgebergte en dankt zijn naam aan het land van de Lilliputters in de roman Gullivers Reizen, waar alle burgers klein waren voor Gulliver. Dit is omdat B. liliputana de kleinste cactus is, met een maximale diameter van 1,3 centimeter. Hun grootte, evenals hun groeipatronen, maken deze kleine wonderen bijzonder uniek. Cactussen hebben vaak een afgerond groeipunt, maar B. liliputana groeit vanuit een inkeping in het midden van de plant. B. liliputana bloeit tijdens de zomermaanden en bevrucht zichzelf en produceert zaden die zo klein zijn dat ze gemakkelijk opgaan in de omringende rotsen en zand.
Wil je weten hoe je je cactussen ‘happy’ maakt zodat ze goed groeien? Lees Happy Cactus.
Meer weten over kamerplanten? Op Kamerplantjes.com lees je er alles over.
