10 verbazingwekkende wonderen van de natuurlijke wereld

Met deze lijst laten we enkele verbazingwekkende wonderen zien die minder over plaatsen gaan en meer over formaties en evenementen.

10. IJscirkels

Een ijscirkel is een zeldzaam fenomeen dat optreedt in langzaam stromend water in koude klimaten. Het bestaat uit grote ijsschijven die langzaam in het water ronddraaien. Er wordt aangenomen dat ze zich in wervelstromen vormen. IJscirkels zijn het vaakst waargenomen in Scandinavië en Noord-Amerika, maar één werd in januari 2009 in Groot-Brittannië geregistreerd. IJscirkels komen voor in bochten in de rivier waar het versnellende water een kracht creëert die ‘rotatieschuif’ wordt genoemd en die een stuk ijs vormt en het rond draait. Terwijl de schijf ronddraait, maalt hij tegen het omringende ijs – zich zo gladstrijkend tot een perfecte cirkel.

9. Rode getijden

Rode vloed is een algemene naam voor een fenomeen dat beter bekend staat als algenbloei (grote concentraties micro-organismen), een gebeurtenis waarbij algen uit estuariene, mariene of zoete wateren zich snel ophopen in de waterkolom en resulteren in verkleuring van het oppervlaktewater. Het wordt meestal gevonden in kustgebieden. Wanneer de algen in hoge concentraties aanwezig zijn, lijkt het water verkleurd of troebel te zijn, variërend in kleur van paars tot bijna roze, normaal gesproken rood of groen. Niet alle algenbloei is dicht genoeg om waterverkleuring te veroorzaken, en niet alle verkleurde wateren die gepaard gaan met algenbloei zijn rood.

8. Zuilvormig basalt

Zuilbasalten zijn rotsformaties die het resultaat zijn van de snelle afkoeling van de lavastroom. Breuken vormen zich in een willekeurig cellulair netwerk (vergelijkbaar met zeepbellen, organische cellen, enz.), hoewel de gemiddelde verdeling van zijden zes is, waardoor de zeshoekige structuren een griezelig door de mens gemaakt uiterlijk krijgen. Misschien wel de beroemdste basaltstroom ter wereld is de Giant’s Causeway in Noord-Ierland (zie foto), waar de verticale voegen veelhoekige kolommen vormen en de indruk wekken dat ze kunstmatig zijn aangelegd.

7. Zonnehonden

Een zonnehond is een bepaald type ijshalo. Het is een gekleurde lichtvlek links of rechts van de zon, 22 (of meer) graden verwijderd en op dezelfde afstand boven de horizon als de zon. Het is de meest voorkomende of tweede meest voorkomende van de ijshalo’s. Zonnehonden zijn in elk seizoen overal ter wereld te zien. In Europa of de VS worden ze misschien 1-2 keer per week gezien, maar niet altijd duidelijk helder. Ze zijn het best te zien en het meest opvallend als de zon laag staat. Het zijn geen regenbogen.

6. Moeraki-keien

De Moeraki Keien zijn ongewoon grote en bolvormige rotsblokken die langs een stuk Koekohe Beach aan de door golven gesneden Otago-kust van Nieuw-Zeeland tussen Moeraki en Hampden liggen. Ze komen verspreid voor als geïsoleerde of clusters van keien binnen een stuk strand waar ze zijn beschermd in een wetenschappelijk reservaat. De erosie door golfwerking van moddersteen, bestaande uit lokaal gesteente en aardverschuivingen, legt vaak ingebedde geïsoleerde rotsblokken bloot. Het meest opvallende aspect van de keien is hun ongewoon grote omvang en zeer bolle vorm. Ongeveer een derde van de keien varieert in grootte van ongeveer 0,5 tot 1,0 meter in diameter, de andere tweederde van 1,5 tot 2,2 meter, de meerderheid is bijna perfect bolvormig .

5. Penitentes

Penitentes zijn sneeuwformaties die op grote hoogte worden gevonden. Ze hebben de vorm van lange dunne bladen van verharde sneeuw of ijs, dicht bij elkaar geplaatst met de bladen gericht op de algemene richting van de zon. Penitentes kan zo lang zijn als een persoon. Penitentes werden voor het eerst beschreven in de literatuur door Darwin in 1839. Op 22 maart 1835 moest hij zich een weg banen door met penitentes bedekte sneeuwvelden in de buurt van de Piuquenes-pas, op weg van Santiago de Chile naar de Argentijnse stad Mendoza, en rapporteerde het lokale geloof (tot op de dag van vandaag) dat ze werden gevormd door de sterke wind van de Andes.

4. Lichtzuilen

Een lichtzuil is een visueel fenomeen dat wordt gecreëerd door de weerkaatsing van licht van ijskristallen met bijna horizontale evenwijdige vlakke oppervlakken. Ze worden meestal gezien als zonnepilaren. Maanlicht en sterk kunstlicht zoals straatlantaarns kunnen echter ook lichtzuilen vormen. De zuil verschijnt als een lichtveer die verticaal boven en/of onder de lichtbron uitsteekt. De meeste zonnezuilen worden gezien als de zon laag aan de horizon staat (meestal niet meer dan 6 graden boven de horizon) of net eronder.

3. Catatumbo-bliksem

De Catatumbo bliksem in Venezuela is ’s werelds grootste afzonderlijke ozongenerator. Het is een wolkenstorm die een voltaïsche boog vormt op meer dan 5 km hoogte, gedurende 140 tot 160 nachten per jaar, 10 uur per dag en tot 280 keer per uur, over het moerasgebied dat zich vormt waar de Catatumbo-rivier in uitmondt het meer van Maracaibo. Het fenomeen is gemakkelijk te zien vanaf honderden kilometers afstand, d.w.z. vanaf het meer (waar ’s nachts meestal geen wolken voorkomen) dat ook bekend staat als de vuurtoren van Maracaibo, omdat de boten die het gebied bevaren ’s nachts zonder problemen kunnen navigeren op de tijd van zeilen.

2. Grot van de kristallen

Grot van de kristallen is een grot van de Naica-mijn in Chihuahua, Mexico. De kamer bevat gigantische selenietkristallen, enkele van de grootste natuurlijke kristallen die ooit zijn gevonden. Het grootste kristal van de grot is 12 meter lang, 4 meter in diameter en 55 ton in gewicht. De grot is ongeveer 32 meter lang en 11 meter breed. De grot is extreem heet met luchttemperaturen tot 42 graden met een luchtvochtigheid van 90 tot 100 procent. De grot is relatief onontgonnen omdat mensen slechts ongeveer tien minuten kunnen overleven zonder de juiste bescherming. Zoals je kunt zien op de afbeelding hierboven, is dit een van de meest verbluffende wonderen van de natuurlijke wereld.

1. Roze en witte terrassen

Dit is ons tweede Nieuw-Zeelandse item op de lijst en helaas het enige item dat nu voor de mens verloren is gegaan. De roze en witte terrassen werden als een natuurwonder beschouwd totdat ze werden vernietigd door de gewelddadige vulkaanuitbarsting van de berg Tarawera in 1886. Geothermisch verwarmd water dat grote hoeveelheden kiezelhoudende sinter bevatte, spoot regelmatig uit twee geisers naast het Rotomahana-meer en stroomde naar beneden op een heuvelhelling, dikke roze en witte silica-afzettingen achterlatend die terrassen vormden die plassen water omsloten. De Witte Terrassen waren de grotere en mooiere formatie, die 3 hectare besloeg en 30 meter afdaalde, terwijl de Roze Terrassen de plaats waren waar mensen gingen baden. De roze en witte terrassen worden door een aantal mensen ook wel “Het Achtste Wereldwonder” genoemd. Hierboven afgebeeld zijn mensen die baden in de warme poelen van de terrassen.

Hieronder zie je een impressie van een kunstenaar van hoe het er uit zou kunnen hebben gezien. Klik hier voor een grotere versie.