8 duistere feiten over single zijn en waarom je echt een partner moet hebben

Elke alleenstaande ervaart vaak verhulde beledigingen en druk over zijn relatiestatus. Ongehuwde personen worden gediscrimineerd als ze reizen, gebruik maken van voorzieningen en wanneer de fiscus aanklopt. Wat nog verontrustender is, is dat onderzoeken hebben aangetoond dat mensen geluk of succes niet serieus nemen bij mensen zonder echtgenoten.

10. Black Day in Korea

Er is voldoende bewijs voor het bestaan ​​van gelukkige vrijgezellen. Er zijn echter veel eenzame harten die verlangen naar hun zielsverwanten en de dag waarop ze ook kunnen trouwen. Terwijl de meeste mensen dit privé doen, heeft Zuid-Korea een speciale dag gereserveerd voor niet-gehechte mensen om elkaar te steunen. Op 14 april komen vrijgezellen samen op Black Day. Ze dragen zwarte kleding, nagellak, make-up en accessoires. De nadruk op hun zwarte humeur houdt daar niet op. Wanneer ze samenkomen, is het traditioneel om een ​​maaltijd genaamd jjajangmyeon te bestellen. Geloof het of niet, maar dit gerecht bevat zwarte noedels die de tanden bevlekken met een zwarte kleur. De sombere kleurstof is afkomstig van een saus die apart van de noedels wordt geserveerd. Gemaakt van groenten, vlees en zeevruchten, wordt de specerij over de noedels gegoten voor een geweldig gotisch effect. De meer parmantige eenlingen houden jjajangmyeon-wedstrijden om te zien wie de meeste zwarte pasta kan eten.

Waar behoefte en eenzaamheid zijn, lopen de commerciële opportunisten meestal niet ver achter. Gedurende deze tijd verkopen winkels veel zwarte koffie en datingservices voeren hun spel op om aantrekkelijker te zijn voor individuele klanten. Black Day is niet de vreemdste Koreaanse traditie die verband houdt met romantiek. Er is ook Groene Dag. Elk jaar op 14 augustus kleden stellen zich in groene kleding en kopen groene flessen gevuld met een drankje genaamd soju. Aangeschoten raken door deze alcoholische drank zou kunnen verklaren waarom geliefden dan door beboste gebieden huppelen.

7. Studies over singles discrimineren ook

Vrienden, familie en collega’s zetten de ongehuwden in hun midden vaak buitenspel. Hoewel kleinzieligheid en sociale verwachtingen dit gedrag kunnen aansturen, zou je verwachten dat wetenschappers nuchterder zijn. Om eerlijk te zijn gaven een paar onderzoekers singles een serieuze kans en ontdekten dat, voor sommige individuen, single blijven een groot aantal voordelen kan bieden.

Ze vormen vaak een hechtere band met collega’s en dierbaren, kunnen een dieper en zinvoller leven hebben dan getrouwde mensen, en toonden ook gedurende hun hele leven aanhoudende persoonlijke groei. In 2016 ontdekte een onderzoek naar alleenstaanden echter ironisch dat de meeste onderzoeken met ongehuwde deelnemers hen niet als mensen op zichzelf beschouwden. Na 814 onderzoeken te hebben doorlopen waarin alleenstaanden werden opgenomen en geanalyseerd, werd het duidelijk dat de meeste slechts als secundaire factor dienden om meer te weten te komen over gehuwde paren.

Hierbij een merkwaardige voetnoot. Wanneer een paar in het huwelijksbootje stapt, komen ze in aanmerking voor veel legale voordelen bij wet. Vreemd genoeg kunnen alleenstaanden geen beroep doen op die voordelen. Daarbij komt nog dat alleenstaanden meestal al meer betalen aan huur of een huis of appartement dan samenwonenden.

6. Het risico op dementie is hoger

In 2017 vond een onderzoeksteam een ​​nieuwe manier om alleenstaanden bang te maken. Blijkbaar zou het nooit zeggen van de huwelijksgeloften iemands kansen op het ontwikkelen van dementie met 42 procent kunnen vergroten. De studie was groot. Het omvatte 15 projecten uit Europa, de Verenigde Staten, Zuid-Amerika en Azië en keek naar 812.047 deelnemers. De resultaten, hoewel niet concreet, suggereerden dat levenslange eenlingen de grootste kans hadden om door deze verwoestende toestand te worden getroffen.

Als tweede op het podium stonden de weduwnaars met 20 procent hoger risico in vergelijking met gehuwde paren. Van twee factoren is bekend dat ze de kans op het ontwikkelen van dementie verminderen. Sociaal zijn en een gezonde levensstijl leiden. Men denkt dat het huwelijk in deze zin bescherming biedt, omdat alleenstaanden – vooral oudere personen die alleen wonen – sociaal geïsoleerd en inactief kunnen raken.

Het huwelijk kan echter ook het ding zijn dat de statistieken vertekent. Ouder wordende echtgenoten helpen elkaar natuurlijk, maar deze regeling kan de diagnose vertragen, wat betekent dat meer getrouwde mensen dementie kunnen hebben dan officieel wordt erkend. Vreemd genoeg verminderde een recentere studie het risico op dementie bij alleenstaanden tot 24 procent. Hoe bemoedigend de onverklaarde daling ook was, ongehuwden blijven de grootste risicogroep voor een diagnose.

5. Alleenstaande meisjes kunnen nu hun moeder de schuld geven

Een recente studie beweerde dat moeders verantwoordelijk zijn voor de alleenstaande status van hun dochters. De onderzoekers onderschreven dat idee, zelfs toen de vrouwen niets deden om de relaties van hun volwassen kinderen actief te verpesten. Het project van 2018 was gebaseerd op twee grote onderzoeken. Ze volgden tientallen jaren lang dezelfde vrouwen en uiteindelijk hun kinderen. De duizenden deelnemers leverden voldoende voer om enkele conclusies te trekken. Het werd echter raar toen onderzoekers het leven van de moeders lazen als een voorspelling van het aantal partners dat hun dochters in de toekomst zouden hebben.

Blijkbaar had de conclusie niets te maken met het kind dat getuige was van het uiteenvallen van de ouders. Er was geen duidelijkheid over of de meisjes relaties verlieten omdat er misbruik in het spel was, dat ze single wilden zijn of dat hun vriendjes de relatie verbraken. In plaats daarvan gaf de studie de voorkeur aan de theorie dat de moeders slechte vaardigheden op het gebied van conflictbeheersing of geestelijke gezondheidsproblemen doorgaven, waardoor de meisjes meer kans hadden om alleenstaand te worden. Gezien het feit dat er geen echt bewijs is dat dit ondersteunt, kan het een moeder van een alleenstaande dochter worden vergeven dat ze zich een beetje beledigd voelt.

4. Ze worden geconfronteerd met financiële discriminatie

Het gevoel leeft dat alleenstaanden benadeeld worden door ons belastingsysteem. Dat kwam recentelijk in België nog eens tot uiting naar aanleiding van een lastenverlaging die de federale regering wilde doorvoeren. Ook verschillende provinciebelastingen in België zijn bijvoorbeeld duurder voor alleenstaanden. Zelfs bij de waterfactuur is er een financieel nadeel voor alleenstaanden. Dit zijn niet allemaal zo’n hoge bedragen maar samengeteld gaat het toch over een significant bedrag per jaar. Daarbij komt nog dat alleenstaanden relatief gezien meer betalen voor hun huisvesting.

3. Hun geluk is beledigend

In 2019 gaf een relatie-expert in de VS lezingen over haar nieuwe boek. Het werk ging over geluk en concludeerde dat alleenstaande vrouwen konden winnen wat betreft tevredenheid en gezondheid. Ze kreeg fans onder vrouwelijke alleenstaanden, maar het verzet was enorm. De auteur werd beschuldigd van het verspreiden van propaganda en het te ver doordrijven van het imago van de ‘onafhankelijke vrouw’. Ze gaf grif toe dat het huwelijk voor sommigen een bron van grote vreugde kan zijn. Wat ze echter merkwaardig vond, was de sterke negatieve reactie. Bijna alsof de gedachte aan echt geluk bij singles beledigend was.

Dit was niet de eerste keer dat de populaire opinie een verontrustend geloof ondersteunde – dat alleenstaanden niet in staat zijn tot geluk dat gelijk is aan alles wat hun getrouwde tegenhangers voelen. Een studie uit Israël was brutaal eerlijk. Toen vrijwilligers werd gevraagd om biografische verslagen te beoordelen, scoorden ze gehuwden hoger op de geluksschaal. Ondanks dat in verschillende verhalen alleenstaanden werden beschreven die een geweldig leven hadden, hielden de deelnemers vol dat de persoon in kwestie zich niet zo geweldig voelde. Ze geloofden oprecht dat de eenlingen niet gelukkiger konden zijn dan een man of vrouw samen.

Volgens psychologen komt deze negativiteit voort uit angst en jaloezie. Mensen zouden jaloers kunnen zijn op de niet-gehechte omdat hun leven vrijer lijkt te zijn en meer kansen biedt. Singles kunnen ook angst zaaien als ze ervoor kiezen om alleen te wonen. Erger nog, als ze er gelukkig uit durven te zien zonder dat ze een partner of kinderen hebben. Dit druist in tegen de verwachtingen van de samenleving en het maakt de meer conservatief ingestelde menigte ongemakkelijk.

2. Tunesië heeft een hekel aan ongehuwde moeders

Nieuwe ouders zijn meestal niet bang om alles te verliezen als er een baby komt. Tenzij u een alleenstaande vrouw bent die in Tunesië woont. De haat van het land jegens ongehuwde moeders is zo diep dat de vrouwen vaak het huis uit worden gezet door hun familie, in de steek worden gelaten door verloofden, geen sympathie krijgen als verkrachting de zwangerschap veroorzaakte. In de woorden van een liefdadigheidswerker: “Ze worden niet gezien als mensen.” Ze zijn niet eens wettelijk ouders.

In Tunesië kunnen alleen mannen voogdij hebben en daarom kan een ongehuwde vrouw verwachten dat de politie haar na de bevalling in het ziekenhuis bezoekt. Ze wordt ondervraagd totdat de naam van de vader wordt onthuld. De belangrijkste reden voor deze vijandigheid jegens alleenstaande moeders is het feit dat Tunesië de sharia volgt en dat de islamitische wetten seks voor het huwelijk verbieden. De vaders worden echter niet verbannen of lastiggevallen in wat een verschrikkelijk voorbeeld is van genderongelijkheid.

Buiten het huwelijk geboren kinderen worden ook gediscrimineerd. Ze zijn wettelijk geregistreerd als onwettig, een titel die verhindert dat ze dezelfde erfgoedrechten kunnen claimen als een kind dat binnen een huwelijk is geboren. De levenslange schaamte, druk van familie en de angst om alles te verliezen zijn zo intens dat de helft van de vrouwen hun baby in de steek laat. Degenen die ervoor kiezen hun kind te houden, gaan soms naar het enige opvangcentrum voor alleenstaande moeders in het land. Ze mogen er echter maar vier maanden blijven. Na die tijd helpt het opvangcentrum elke vrouw aan een baan en een verblijfplaats.

1. De oneerlijkheid bij kanker

Statistisch gezien hebben ongehuwde kankerpatiënten een lagere overlevingskans. Hoe belachelijk het ook klinkt, men dacht dat singles de strijd tegen kanker opgaven omdat ze minder hadden om voor te leven. De angstaanjagende waarheid werd pas aan het licht gebracht nadat een onderzoeker de diagnose had gekregen en ze achterdochtig werd.

Toen de toestand van Joan DelFattore werd ontdekt, bevond ze zich in stadium vier van galblaaskanker die zich ook naar haar lever verspreidde. Ze had een bepaalde behandeling nodig die agressief was en vervelende bijwerkingen had. Verontrustend genoeg wilde de arts van DelFattore die levensreddende optie onthouden. De arts betwijfelde of ze het lijden aankon zonder de steun van een echtgenoot of familie. Volgens deze berekening was het niet kanker die haar overlevingskansen verminderde, maar het feit dat ze geen echtgenoot had.

De onderzoeker zocht een second opinion en deze beslissing heeft waarschijnlijk haar leven gered. DelFattore kreeg de behandeling en versloeg kanker. Haar ervaring deed haar afvragen of de dodelijke aarzeling een op zichzelf staand geval was geweest. Dat was niet zo. Na het doorzoeken van de burgerlijke staat en behandelingen van miljoenen kankerpatiënten, publiceerde DelFattore haar bevindingen in 2019. Singles geven het leven niet op vanwege hun eenzaamheid. In plaats daarvan ontdekte ze dat te veel artsen dezelfde dodelijke vooringenomenheid vertoonden als bij haar als het gaat om de verschillen in behandeling bij mensen met en zonder partner.