Top 10 meest bizarre schoenen in de geschiedenis

Schoenen dateren uit de jaren 8000 voor Christus – inderdaad een zeer lange geschiedenis. In de loop van de millennia zijn allerlei stijlen en materialen gebruikt voor schoenen. Sommige succesvol (de moderne sportschoen) en sommige helemaal niet (lotusschoenen). Deze lijst kijkt naar tien bizarre schoenstijlen van de vroege tot de moderne geschiedenis

10. Okobo – Japan, 18e eeuw – vandaag

Lang voor de jaren 70 en de platformschoenen droegen de Japanse maiko (leerling-geisha) Okobo-sandalen of klompen. De reden voor het dragen van deze zeer hoge plateauschoenen was niet alleen uit mode overwegingen, maar ook om zeer praktische redenen. Als je een hele dure kimono aan hebt die helemaal tot aan je voeten hangt, wil je er geen modder op als je naar buiten loopt. Okobo zijn gemaakt van één stuk massief hout dat de zool vormt. Meestal heeft het hout een heel natuurlijke afwerking, of helemaal geen vernis.

Maar tijdens de zomer zal een maiko zwart gelakte Okobo dragen. De hoogte van Okobo-schoenen is over het algemeen 14 cm, en de houten zool is hol gesneden, waardoor ze een heel onderscheidend geluid maken als je erin loopt. In feite is het woord Okobo een onomatopee, dat wil zeggen dat het het geluid van het lopen in het woord nabootst. De kleur van de stof van de sandalen is afhankelijk van de status van de maiko. Een nieuwe maiko zal bijvoorbeeld rood dragen, terwijl iemand die bijna klaar is met haar leertijd geel zal dragen.

9. Hoge hakken voor heren – Europa, 18e eeuw

Schoenen en kousen werden erg belangrijk voor mannen in de 18e eeuw, toen de getailleerde jas en rijbroek in de mode kwamen en de focus verschoof naar het onderlichaam. Plots ging het allemaal om de welgevormde benen, en mannen wilden flatterende, fantasievolle schoenen dragen om die te accentueren. Lodewijk XIV had ook iets met hoge hakken met rode zolen en hakken. Het moet zwaar zijn geweest om klein van gestalte te zijn, maar verheven in macht. Natuurlijk, wat de koning doet, kopieert iedereen, dus iedereen die iemand was, droeg hoge hakken met rode zolen en hakken. Wat is er tenslotte beter om te dragen met een Petticoat rijbroek dan schoenen met hoge hakken? Laarzen raakten volledig uit de mode ten gunste van deze nieuwe elegante hakken, nu rijkelijk versierd met linten, rozetten of gespen.

8. Kabkabs – Libanon, 14e-17e eeuw

Houten stelten met zilveren studs bekend als “kabkabs” of “nalins” waren ooit een praktische manier voor vrouwen in het Midden-Oosten om zichzelf te beschermen tegen vuil en ongemak op natte, modderige straten en in hete, natte badhuizen. Die van de rijken waren vaak rijkelijk ingelegd met parelmoer. Ze waren enkele centimeters hoog en hadden geborduurde leren, zijden of fluwelen banden. De naam “kabkab” is afgeleid van het geluid dat ze maken als ze op marmeren vloeren lopen.

Het bovendeel was geborduurd met zilver, goud of tinnen draad. Voor speciale gelegenheden, zoals een bruiloft, werden de houten stelten volledig bedekt met ingewikkeld versierd zilver of met kleine zilveren ornamenten. Vaak waren bruiden erg jonge meisjes en daarom klein van gestalte. Om dit te compenseren, werden soms bruids kabkabs gemaakt tot wel 60 cm hoog. Maatschappelijk werden kabkabs alleen door vrouwen gedragen. In badhuizen werden echter ook eenvoudige kabkabs door mannen gedragen, soms met alleen een beetje snijwerk en een leren bandje.

7. Gevlochten berkenbast schoen – Finland, midden 20e eeuw

In het begin van de 20e eeuw droegen Finse vrouwen dagelijks schoenen van schors, met een stoffen voetomslag. Ze werden ook gebruikt als overschoenen om duurdere leren schoenen te beschermen tegen regen, modder en sneeuw. Deze schoenen werden gewoonlijk gemaakt van berkenschors, maar ze kunnen ook gemaakt worden van schors van lindebomen. Noorwegen, Zweden en zelfs Rusland hebben allemaal hun eigen versie van het schoeisel gehad. De levensduur van berken schoenen is beperkt tot ongeveer een week.

6. Chopines – Italië, 1580 – 1620

Tegenwoordig heeft slechts een zeer klein aantal musea voorbeelden van originele chopines. Het debuut van deze schoenen was tijdens de renaissance, maar aan het begin van de 17e eeuw waren ze nog steeds de favoriete schoen van veel Italiaanse vrouwen. Net als de Japanse Okobo waren Chopines zeer onpraktisch, hun primaire doel was om de drager te laten opvallen. Ze verhoogden de drager niet alleen tot 18 cm (5 inch), maar waren ook buitengewoon extravagant en duur. Deze kostbare schoenen waren gemaakt van hout en ofwel bedekt met fijne zijde of fluweel. Ze waren versierd met zilveren kant, spijkers en waren afgewerkt met een zijden kwastje. De tragische draai aan deze felbegeerde schoenen is dat chopines zelden zichtbaar waren, zelfs niet op schilderijen uit die periode, aangezien vrouwen altijd lange jurken droegen die hun schoenen bedekten.

5. Schoenen zonder hakken – 2007 tot nu

Ik besloot hier ook een paar moderne schoenontwerpen te plaatsen, omdat ze gewoon te bizar zijn om te missen. Schoenen zonder hak maakten hun debuut op de catwalk van Antonio Berardi in 2007 en werden in 2008 beroemd gemaakt door Victoria Beckham. En ondanks hun onnatuurlijke en uiterst oncomfortabele uiterlijk, doen ze volgens hun Engels-Italiaanse ontwerper de drager geen pijn. Hij heeft gezegd: “Ze zijn perfect in balans. Als de meisjes komen passen, zien ze er een beetje ontmoedigd uit, maar tegen het einde zeggen ze dat het net is alsof je een gewone schoen draagt.” Maar medische experts hebben hun bedenkingen en zeggen dat de schoenen kunnen leiden tot blijvende schade aan de voeten, knieën en wervelkolom als ze regelmatig worden gedragen.

4. Padukas (teenknopsandalen) – India, jaren 1700

Ceremoniële paduka’s, of teenknopsandalen, is de naam van India’s oudste en ultieme schoeisel. Ze waren niet veel meer dan een zool met een paal en knop, die zich tussen de grote teen en de tweede teen bevond. Ze werden meestal gemaakt van zilver, hout, ijzer of zelfs ivoor. Er is zelfs een Puntige Paduka die wordt gebruikt voor masochisme. Masochisme is voor het verkrijgen van bevrediging of seksuele opwinding door zichzelf pijn te doen. Sommige masochisten genieten van een vorm van aichmophilia (de liefde voor naalden en stekels). Zodra pijn gedurende 20-40 minuten is geregistreerd, begint het lichaam opiaatachtige chemicaliën te produceren om de pijnsensatie te verminderen.

Het vrijkomen van deze chemicaliën veroorzaakt verdovende, euforische en trance-achtige eigenschappen die naar verluidt de seksuele gevoeligheid of ervaring versterken. Paduka sandalen met punten worden voor dit doel door Indiase hindoe-sadhu’s, of heilige mannen, gedragen.

3. Houten Bruidsschoenen – Frankrijk, eind 19e eeuw

Uit de Bethmale-vallei, ten zuiden van de stad Saint Girons in de wijk Ariège, komt deze hoge puntige bruidsklomp. Ze gaan terug tot de 9e eeuw, toen lokale dorpelingen een kamp van Moorse indringers veroverden, die de dorpsvrouwen ontvoerden en de harten van hun vijand prikten op de puntige punten van hun klompen, ter viering van hun overwinning. De klompen waren gemaakt uit één stuk van de stammen van walnotenbomen die met hun wortels een rechthoek vormden. Later werden de takken van een boom op een speciale manier getrokken en kromgetrokken om de boom voor te vormen voor het maken van dit type klompen. Dorpsmannen creëerden de klompen voor hun toekomstige bruiden. Er wordt gezegd dat hoe hoger het punt, hoe groter zijn liefde voor haar.

2. De Ballet Boot (botte de ballet) – 1980’s – heden

De balletschoen is een eigentijdse stijl van schoeisel. Ze begonnen als een fetisjschoen, maar zijn vooral in Japan populairder geworden als algemeen modestatement. Deze schoen combineert het uiterlijk van de traditionele balletpantoffel met de ultieme hoge hak. De illusie is om de voeten van de drager bijna en pointe te forceren, zoals die van een ballerina met een ultralange hak. De Ballet Boot werd oorspronkelijk populair in de jaren 80 en is nu wereldwijd verkrijgbaar via speciaalzaken en online. Je raadt het misschien al, maar deze schoenen zijn niet bedoeld om voor langere tijd te worden gedragen. De schoenen (gebaseerd op de afbeeldingen die je op google afbeeldingen vindt) lijken nogal populair te zijn bij fetisjisten.

1. Lotus Schoenen – China, van de 10e eeuw tot 2009

De Han-Chinese traditie van het binden van vrouwenvoeten om ze zo klein als een lotusknop te laten lijken, duurde meer dan duizend jaar. Schoenen uit het noorden, met name Peking, hadden een ‘strik’-vorm, een overdreven gebogen zool en hiel uit één stuk, vaak met leren verstevigingen bij teen en hiel. Stijlbewuste vrouwen uit Shanghai aan het einde van de 19e eeuw en het begin van de 20e eeuw (toen de modehoofdstad van China), hielden van een meervoudige hak, terwijl die uit de zuidelijke provincies zoals Guangdong schoenen droegen die vaak gemaakt waren van zwart katoen of zijde, met een redelijk platte hak.

In sommige gevallen werden ijzeren of houten noppen aan de zolen toegevoegd om de geborduurde zijden schoen op te tillen en te beschermen tegen het vuil van de straten. Als onderdeel van haar bruidsschat maakte een vrouw verschillende paar schoenen als bewijs van haar handwerkvaardigheid en als bewijs van haar kleine voeten. Na haar huwelijk gaf een bruid elk van haar belangrijkste schoonouders een paar schoenen tijdens een speciale ceremonie die bekend staat als ‘het verdelen van de schoenen’. De laatste schoenenfabriek die de massaproductie van lotusschoenen stopte, was de Zhiqiang Shoe Factory. De fabriek voegde in 1991 lotusschoenen toe aan haar assortiment voor oude Chinese vrouwen die nog gebonden voeten hadden. In de eerste twee jaar werden er jaarlijks meer dan 2.000 paar schoenen verkocht. In 2009 kondigde het aan de schoenen alleen op speciale bestelling te gaan maken.

Als je meer wilt weten of Lotus schoenen en de praktijk van het binden van de voeten bij Chinese vrouwen kan je hier YouTube video’s vinden.