Top 10 meest schokkende documentaires

Documentaires slagen er als visueel medium vaak in om het onvoorstelbare veel beter in beeld te brengen dan enig boek alleen zou kunnen. De volgende beruchte documentaires, van de gevolgen van kindermishandeling tot de verschrikkingen van een nucleaire oorlogvoering, schokken de kijker en dagen de perceptie uit. Let op: bijna alle aanbevolen video’s bevatten grafische en verontrustende inhoud die relevant is voor het betreffende onderwerp.

Waarschuwing: sommige van deze documentaires bevatten verontrustende beelden.

10. High on Crack Street – 1995

Na de strijd van drie crackverslaafden graaft ‘High on Crack Street’ diep in het complexe dagelijkse leven van individuen die ernaar streven hun volgende fix te krijgen. Van prostitutie tot zwangerschappen tot soa’s, we zien de echte duistere kant van drugs die ze je niet op school laten zien. Er is iets heel schokkends aan hoe slecht crack verslaafden leven. Helaas is er geen happy end aan dit verhaal – zes maanden na het filmen was Boo Boo nog steeds verslaafd aan een gewoonte van $ 200 per dag, werd Dicky gevangen gezet en helaas stierf Brenda. Een opmerkelijke film over een gruwelijke plaag, ‘High on Crack Street’ is onwrikbaar in zijn weergave van crackverslaving.

Helaas is deze documentaire niet online te vinden. Maar ik heb ze zelf bekeken en ze is inderdaad erg aangrijpend.

9. Aokigahara / Zelfmoordbos – 2012

Aokigahara Bos, gelegen aan de voet van de berg Fuji, heeft een nogal verontrustende reputatie als zelfmoord hotspot. Deze documentaire volgt een geoloog terwijl hij een wandeling door het bos maakt, op zoek naar degenen die een depressie hebben, en misschien binnenkort zullen bezwijken. We zien een verlaten auto op de parkeerplaats op de weg naar binnen, passeren borden die zelfmoord ontmoedigen en nemen een slecht betreden pad naar het verbijsterende bos. Het duurt niet lang voordat we onze eerste beelden te zien krijgen van verlaten zielen.

Vanaf dit punt wordt het alleen maar erger. Ik moedig iedereen met een sterk hart aan om deze sombere, maar korte weergave van de totale wanhoop volledig te bekijken.

8. De Iceman Tapes – 1992

Wreed, meedogenloos, brutaal, onverschrokken, gewelddadig, gestoord en gevoelloos zijn slechts enkele van de woorden die kunnen worden gebruikt om seriemoordenaar Richard “The Iceman” Kuklinski te beschrijven. ‘The Iceman Tapes’ probeert de kijker mee te nemen in de gebroken geest van een koelbloedige paranoïde psychosociopaat door middel van een reeks interviews afgenomen door psychiater Michael Baden. Van zijn opvoeding tot zijn redenen, het is een echt verontrustende, maar meeslepende ervaring om te zien hoe Kuklinski zijn gruweldaden in detail beschrijft met weinig tot geen emotie. In zijn eigen woorden: „Ik ben wat je noemt . . . iemands nachtmerrie.”

Een ongelooflijke ervaring om naar te kijken.

7. Nuit et Brouillard – 1955

De kijker wordt met een bijna poëtische charme aangetrokken en er zijn maar weinig films die de fijne kneepjes van de Holocaust beter weergeven dan deze Franse film uit 1955, Nuit et Brouillard. Met de kampen in Auschwitz en Majdanek worden we meegenomen op een compromisloze en meedogenloze reis door de geschiedenis van de kampementen en het lot van de bewoners. Van constructie tot vernietiging, Nuit et Brouillard etst gruwelijke beelden in de hoofden van zijn kijkers die hun geheugen zelden zullen verlaten.

6. Atomic Wounds – 2006

Ondanks alle propaganda en bangmakerij die plaatsvonden tijdens de Koude Oorlog, is het moeilijk voor ons om de menselijke effecten van kernwapens voor te stellen – afgezien van het enorme verlies aan mensenlevens natuurlijk. We hebben de neiging om kernwapens voor te stellen als het verpulveren van iedereen die het in de weg staat, maar een nucleair wapen vernietigt niet alleen, het vergiftigt, het verbrandt, het corrumpeert. Degenen die de pech hebben niet te worden uitgewist, worden achtergelaten om een ​​gruwelijke en pijnlijke dood te ondergaan – vaak gedurende maanden, jaren of zelfs decennia, in plaats van minuten of seconden.

‘Atomic Wounds’ neemt ons mee op een persoonlijke reis van dichtbij naar de slachtoffers van Nagasaki en Hiroshima en documenteert de angstaanjagende effecten van atoomoorlogvoering op degenen die niet werden gedood in de eerste ontploffing.

5. Samenzwering van stilte

Excuses voor de slechte kwaliteit van de bovenstaande video, ‘Conspiracy of Silence’ is nooit uitgebracht en tal van partijen hebben geprobeerd deze documentaire te voorkomen. Ze willen niet dat de perversie en het machtsmisbruik wordt getoond van op de hoogste niveaus van de samenleving. Een weergave van hoe invloed en rijkdom kunnen worden gebruikt voor persoonlijk gewin en de onderdrukking van criminele handelingen. ‘Conspiracy of Silence’ neemt ons mee naar een wereld waarvan we allemaal weten dat die bestaat, en toch hopen dat die niet bestaat.

4. The Killing of America – 1982

Een waarschuwing vooraf, ‘The Killing of America’ biedt de kijker consequent zeer reële en zeer grafische beelden van criminele activiteiten. Van rellen tot regelrechte moord, deze documentaire is verre van verlegen om de waarheid te presenteren zoals het is. Bijvoorbeeld het feit dat de Verenigde Staten de meest gewelddadige eerstewereld natie op aarde is. ‘The Killing of America’ probeert te begrijpen waarom dit het geval was, en hoewel het misschien achterhaald lijkt, moet men bedenken dat de VS nog steeds een van de meest gewelddadige naties op aarde is – ondanks het feit dat de gewelddadige misdaad aanzienlijk is afgenomen jaar sinds het hoogtepunt in de vroege jaren 1990. Deze documentaire geeft ons dus een compromisloze kijk op het duistere verleden van Amerika.

3. Interview met een kannibaal – 2012

Wat drijft een man om een ​​onschuldige vrouw te doden en te kannibaliseren? Nou, waarom zou je zo’n man dat niet gaan vragen… in zijn eigen woonkamer? ‘Interview with a Cannibal’ doet precies dat, met de beruchte zaak van Issei Sagawa – die door zijn misdaden beroemd werd, al werd hij door de rechtbanken als krankzinnig beschouwd en dus zonder aanklacht vrijgelaten. Deze documentaire geeft een fascinerend inzicht in het leven van een man die verdwaald is in zijn eigen fantasieën, en daagt percepties uit over waartoe mensen werkelijk in staat zijn – en laat ons ook het pad begrijpen dat iemand moet nemen om te verblijven waar hij nu zit.

2. De verlaten kinderen van Bulgarije – 2007

Woorden kunnen gewoon niet uitleggen wat er in deze BBC-documentaire wordt uitgedrukt. Simpel gezegd, Bulgarije heeft een ernstig probleem met het in de steek laten van kinderen, vooral van gehandicapten – en, erger nog, de regering is blijkbaar niet in staat om voldoende voor hen te zorgen. Door talloze kinderen te filmen over een periode van negen maanden, krijgen we een uniek inzicht in de verschrikkelijke innerlijke werking van een Bulgaars weeshuis. Met veel van het arme leven van de kinderen dat voornamelijk bestaat uit het zitten in een kamer, heen en weer wiegen onder elkaar, hebben deze kinderen weinig hoop voor de toekomst: geen onderwijs, geen therapie… geen hulp.

De benarde situatie van een overigens intelligente jongedame die bekend staat als Didi benadrukt duidelijk het falen van het Bulgaarse systeem: ze wordt geclassificeerd als ‘onbehandelbaar’ en wordt onder de gehandicapten gegooid, ondanks dat ze precies het tegenovergestelde is. Publieke verontwaardiging na de uitzending van deze documentaire heeft veel kinderen geholpen. Didi zit nu op een speciale kostschool en blinkt uit in haar lessen. Ze heeft nu een relatief normaal leven en bezoekt regelmatig musea en kunstgalerijen. Daarnaast hebben andere EU-landen ook druk uitgeoefend op de Bulgaarse regering om het systeem te hervormen en deze verschoppelingen te helpen. Het eerste deel van een vervolgdocumentaire is hier te bekijken. De volledige eerste documentaire kan je ook hier bekijken.

1. Child of Rage – 1992

Child of Rage documenteert de gruwelijke effecten van seksueel misbruik op een jong kind genaamd Beth. Bestaande uit korte clips van Beth die wordt geïnterviewd door een klinisch psychiater, leren we – zowel van Beth zelf als het aanvullende onderzoek van de tv-ploeg – dat ze op jonge leeftijd seksueel werd misbruikt en verwaarloosd door haar biologische vader. Dit heeft geresulteerd in het ontstaan ​​van een reactieve hechtingsstoornis – een psychiatrische aandoening die in dit geval in veel opzichten kan worden vergeleken met sociopathie, hoewel de oorzaken ervan radicaal anders zijn.

Beth voelt gewoon geen empathie, en ze mist het vermogen om contact te maken met anderen – een product van de pogingen van haar geest om zich buiten te sluiten en zich los te maken van haar vroegere misbruik. In deze film geeft dit jonge meisje toe zich bezig te houden met zeer sadistische, wrede en vaak seksuele handelingen met haar broer en dieren, maar ook in het algemeen een flagrante minachting voor de rechten van anderen te hebben. Er is zelfs een zekere ontroering te voelen bij het horen van de wensen van een jong kind om haar ouders te vermoorden, evenals haar pogingen om haar broer te vermoorden.

Child of Rage laat zien hoe misbruik onschuldige jonge individuen kan veranderen in brute, meedogenloze moordenaars. Child of Rage spreekt uiteindelijk de hoop uit dat reactieve hechtingsstoornis, als ze jong genoeg wordt opgemerkt, kan worden behandeld met rigoureuze therapie en dat de meeste schade kan worden teruggedraaid. Het laatste interview van Beth, waarin ze berouw heeft over haar vroegere zelf, is heel ontroerend.