Top 10 beste boksers aller tijden (met video’s van enkele gevechten)

Een lijst met voornamelijk Amerikaanse boksers, met op 1 natuurlijk Muhammad Ali. “Float like a butterfly, sting like a bee.”

1. Muhammad Ali

Muhammad Ali (geboren Cassius Marcellus Clay Jr.; 17 januari 1942 – 3 juni 2016) was een Amerikaanse professionele bokser, activist en filantroop. Bijgenaamd “The Greatest”, wordt hij algemeen beschouwd als een van de belangrijkste en meest gevierde sportfiguren van de 20e eeuw en als een van de grootste boksers aller tijden.

Ali is geboren en getogen in Louisville, Kentucky, en begon op 12-jarige leeftijd te trainen als amateur-bokser. Op 18-jarige leeftijd won hij een gouden medaille in de lichte zwaargewicht divisie op de Olympische Zomerspelen van 1960, en werd later dat jaar prof. Hij bekeerde zich tot de islam en werd een moslim na 1961, en nam uiteindelijk de naam Muhammad Ali aan. Hij won het wereldkampioenschap zwaargewicht van Sonny Liston in op 22-jarige leeftijd in 1964. In 1966 weigerde Ali opgeroepen te worden voor het leger, daarbij verwijzend naar zijn religieuze overtuigingen en verzet tegen de oorlog in Vietnam.

Hij werd gearresteerd, schuldig bevonden aan ontduiking en ontdaan van zijn bokstitels. Hij ging tegen de beslissing in beroep bij het Hooggerechtshof, dat zijn veroordeling in 1971 vernietigde, maar hij had al bijna vier jaar niet gevochten en verloor een periode van topprestaties als atleet. Zijn optreden als gewetensbezwaarde tegen de oorlog maakte hem tot een icoon voor de grotere tegencultuurgeneratie, en hij was een prominente figuur van raciale trots voor Afro-Amerikanen tijdens de burgerrechtenbeweging. Als moslim was Ali aanvankelijk verbonden met Elijah Muhammad’s Nation of Islam (NOI). Later verloochende hij de NOI, hield zich aan de soennitische islam en steunde raciale integratie zoals zijn voormalige mentor Malcolm X.

Ali was een vooraanstaande zwaargewicht bokser van de 20e eeuw, en hij blijft de enige drievoudige lineaire kampioen van die divisie. Zijn gezamenlijke record van het verslaan van 21 boksers voor de wereldtitel zwaargewicht en het winnen van 14 verenigde titelgevechten stond 35 jaar vast. Ali is de enige bokser die zes keer werd uitgeroepen tot Ringmagazine Fighter of the Year . Hij is gerangschikt als de grootste zwaargewichtbokser aller tijden en als de grootste atleet van de 20e eeuw door Sports Illustrated, de Sports Personality of the Century door de BBC, en de op twee na grootste atleet van de 20e eeuw door ESPN SportsCentury.

Hij was betrokken bij verschillende historische bokswedstrijden en vetes, met name zijn gevechten met Joe Frazier, zoals de Thrilla in Manila, en zijn gevecht met George Foreman, bekend als The Rumble in the Jungle, dat misschien wel het grootste sportevenement van de 20e eeuw was en werd bekeken door een record televisiekijkers van naar schatting 1 miljard kijkers wereldwijd, en werd op dat moment de meest bekeken live televisie-uitzending ter wereld. Ali schitterde in de schijnwerpers in een tijd waarin veel vechters hun managers lieten praten, en hij was vaak provocerend en bizar.

Buiten de ring behaalde Ali succes als muzikant, waar hij twee Grammy-nominaties ontving. Hij trad ook op als acteur en schrijver en bracht twee autobiografieën uit. Ali stopte in 1981 met boksen en legde zich toe op religie en naastenliefde. In 1984 maakte hij zijn diagnose van de ziekte van Parkinson openbaar, die in sommige rapporten wordt toegeschreven aan verwondingen door boksen, hoewel hij en zijn gespecialiseerde artsen dit betwistten. Hij bleef wereldwijd een actieve publieke figuur, maar in zijn latere jaren maakte hij steeds minder publieke optredens naarmate zijn toestand verslechterde, en hij werd verzorgd door zijn familie.

Meer weten over Ali? Lees The Greatest, My Own Story in het Engels.

2. Sugar Ray Robinson

Sugar Ray Robinson (geboren Walker Smith Jr .; 3 mei 1921 – 12 april 1989) was een Amerikaanse professionele bokser die van 1940 tot 1965 bokste. De prestaties van Robinson in de weltergewicht- en middengewicht divisies waren voor sportschrijvers aanleiding om een ​​’pound voor pound’-ranglijst te creëren, waarbij ze vechters vergeleken, ongeacht hun gewicht. Hij werd in 1990 opgenomen in de International Boxing Hall of Fame. Hij wordt algemeen beschouwd als de beste bokser aller tijden, en in 2002 stond Robinson op nummer één in de lijst van “80 beste vechters van de afgelopen 80 jaar” van The Ring magazine.

Robinson was 85–0 als amateur met 69 van die overwinningen via knock-out, 40 in de eerste ronde. Hij werd prof in 1940 op 19-jarige leeftijd en had in 1951 een profrecord van 128-1-2 met 84 knock-outs. Van 1943 tot 1951 ging Robinson op een ongeslagen streak van 91 gevechten, de op twee na langste in de geschiedenis van het professionele boksen. Robinson hield de wereldtitel weltergewicht van 1946 tot 1951, en won de wereldtitel middengewicht in het laatste jaar. Hij ging met pensioen in 1952, maar kwam tweeënhalf jaar later terug en veroverde de middengewichttitel in 1955. Daarna werd hij de eerste bokser in de geschiedenis die vijf keer een divisie-wereldkampioenschap won (een prestatie die hij behaalde door Carmen te verslaan). Robinson werd twee keer uitgeroepen tot “vechter van het jaar”: eerst voor zijn optredens in 1942, daarna negen jaar en meer dan 90 gevechten later, voor zijn inspanningen in 1951.

Beroemd om zijn flamboyante levensstijl buiten de ring, wordt Robinson beschouwd als de grondlegger van de moderne sport “entourage”. Nadat zijn bokscarrière ten einde was, probeerde Robinson een carrière als entertainer, maar dat lukte niet. Hij worstelde financieel tot aan zijn dood in 1989.

Meer weten over Sugar Ray Robinson? Lees The Sugar Ray Robinson Story.

3. Mike Tyson

Michael Gerard Tyson (geboren 30 juni 1966) is een Amerikaanse voormalige professionele bokser die bokste van 1985 tot 2005. Hij regeerde als de onbetwiste wereldkampioen zwaargewicht van 1987 tot 1990 en was de eerste zwaargewichtbokser die tegelijkertijd de WBA, WBC en IBF-titels veroverde, evenals de enige zwaargewicht die ze achtereenvolgens verenigde. Tyson claimde zijn eerste riem toen hij 20 jaar, vier maanden en 22 dagen oud was en heeft het record als jongste bokser die een zwaargewichttitel won.

Tyson won zijn eerste 19 professionele gevechten door knock-out, waarvan 12 in de eerste ronde. Hij won de WBC-titel in 1986 na het stoppen van Trevor Berbick in de tweede ronde, en voegde de WBA- en IBF-titels toe na het verslaan van James Smith en Tony Tucker in 1987. Het jaar daarop werd Tyson de lineaire kampioen toen hij Michael Spinks knock-out sloeg in 91 seconden van de eerste ronde. Hij verdedigde met succes zijn titels negen keer, waaronder overwinningen op Larry Holmes en Frank Bruno. In 1990 verloor Tyson de titels van underdog Buster Douglas, die hem in de tiende ronde knock-out sloeg. In een poging om de titels terug te winnen, versloeg Tyson in 1991 twee keer Donovan Ruddock, maar trok hij zich terug uit een gevecht met de toen onbetwiste zwaargewicht kampioen Evander Holyfield (die Douglas later in 1990 had verslagen) vanwege een ribblessure.

In 1992 werd Tyson veroordeeld voor verkrachting en veroordeeld tot zes jaar gevangenisstraf, hoewel hij na drie jaar voorwaardelijk werd vrijgelaten. In de gevangenis bekeerde hij zich tot de islam en nam hij de moslimnaam Malik Abdul Aziz aan. Na zijn vrijlating in 1995 nam hij deel aan een reeks comeback-gevechten. Hij won de WBC- en WBA-titels in 1996, nadat hij Frank Bruno en Bruce Seldon had tegengehouden. Met zijn nederlaag van Bruno voegde Tyson zich bij Floyd Patterson, Muhammad Ali, Tim Witherspoon, Evander Holyfield en George Foreman als de enige mannen in de boksgeschiedenis die een zwaargewicht kampioenschap herwonnen na het verliezen ervan. Na te zijn ontdaan van de WBC-titel in hetzelfde jaar, verloor Tyson de WBA-titel aan Evander Holyfield door een onderbreking in de elfde ronde. Hun rematch in 1997 eindigde toen Tyson werd gediskwalificeerd voor het bijten in Holyfield’s oren.

In 2002 vocht Tyson opnieuw om de wereldtitel zwaargewicht op 35-jarige leeftijd en verloor door knock-out van Lennox Lewis. Tyson trok zich in 2006 terug uit het professionele boksen, nadat hij in opeenvolgende wedstrijden was uitgeschakeld tegen boksers Danny Williams en Kevin McBride. Tyson ging in 2003 failliet, ondanks dat hij meer dan $ 30 miljoen had ontvangen voor verschillende van zijn gevechten en $ 300 miljoen had verdiend tijdens zijn carrière. Destijds meldden de media dat hij ongeveer $ 23 miljoen aan schulden had.

Tyson stond bekend om zijn woeste en intimiderende boksstijl en om zijn controversiële gedrag binnen en buiten de ring. Bijgenaamd “Iron” en “Kid Dynamite” in zijn vroege carrière, en later bekend als “The Baddest Man on the Planet”, wordt Tyson beschouwd als een van de beste zwaargewichten aller tijden. Tyson heeft het op twee na langste verenigde kampioenschap in de geschiedenis van zwaargewichten op acht opeenvolgende verdedigingen. Hij staat momenteel op nummer 14 in BoxRec’s ranglijst van de grootste zwaargewicht boksers in de geschiedenis. Hij stond op nummer 16 op de lijst van 100 beste punchers aller tijden van The Ring en op nummer 1 op de ESPN.com-lijst van “The Hardest Hitters in Heavyweight History”. Sky Sports beschreef hem als “misschien wel de meest woeste vechter die in een professionele ring stapte”. Hij is opgenomen in de International Boxing Hall of Fame en de World Boxing Hall of Fame.

Meer weten over Mike Tyson? Lees Undisputed Truth – My Autobiography van de bokser zelf.

4. Manny Pacquiao

Emmanuel “Manny” Dapidran Pacquiao (geboren 17 december 1978) is een Filipijnse professionele bokser en senator van de Filippijnen. Bijgenaamd “PacMan”, wordt hij beschouwd als een van de grootste professionele boksers aller tijden. Hij werd in 2016 verkozen tot senator van de Filippijnen en heeft een ambtstermijn van zes jaar.

Manny Pacquiao is de enige wereldkampioen in acht divisies in de geschiedenis van het boksen en heeft twaalf wereldtitels gewonnen. Hij was de eerste bokser die het lineaire kampioenschap won in vijf verschillende gewichtsklassen, de eerste bokser die grote wereldtitels won in vier van de acht “glamourdivisies”: vlieggewicht, vedergewicht, lichtgewicht en weltergewicht, en is de enige bokser die vier decennia lang wereldkampioenschappen heeft gehouden (jaren 1990, 2000, 2010 en 2020).

Vanaf 2015 hadden de gevechten van Pacquiao $ 1,2 miljard aan inkomsten gegenereerd uit zijn 25 pay-per-view-periodes. Volgens Forbes was hij in 2015 de op een na best betaalde atleet ter wereld.

In juli 2019 werd Pacquiao op 40-jarige leeftijd de oudste wereldkampioen weltergewicht in de geschiedenis en de eerste bokser in de geschiedenis die een erkend viervoudig kampioen weltergewicht werd na het verslaan van Keith Thurman om de WBA (Super) weltergewichttitel te winnen.

5. Rocky Marciano

Rocco Francis Marchegiano (1 september 1923-31 augustus 1969), beter bekend als Rocky Marciano, was een Amerikaanse professionele bokser die van 1947 tot 1955 bokste en ’s werelds zwaargewicht titel hield van 1952 tot 1956. Hij is de enige zwaargewicht kampioen die zijn carrière ongeslagen heeft beëindigd. Zijn zes titelverdedigingen waren tegen Jersey Joe Walcott (van wie hij de titel had overgenomen), Roland La Starza, Ezzard Charles (tweemaal), Don Cockell en Archie Moore.

Bekend om zijn meedogenloze vechtstijl, formidabele slagkracht, uithoudingsvermogen en uitzonderlijk duurzame kin, is Marciano door bokshistorici opgenomen in lijsten van de beste boksers aller tijden, en wordt momenteel door BoxRec gerangschikt als de vijfde grootste zwaargewicht bokser in de geschiedenis. Zijn knock-out-to-win-percentage van 87,76% blijft een van de hoogste in de geschiedenis van het zwaargewicht boksen.

Meer weten over Rocky Marciano? Lees Unbeaten – The Triumphs and Tragedies of Rocky Marciano.

6. Joe Louis

Joseph Louis Barrow (13 mei 1914 – 12 april 1981), professioneel bekend als Joe Louis, was een Amerikaanse professionele bokser die bokste van 1934 tot 1951. Hij regeerde als wereldkampioen zwaargewicht van 1937 tot 1949, en wordt beschouwd als een van de beste zwaargewicht boksers aller tijden. Bijgenaamd de Brown Bomber duurde het kampioenschap van Louis 140 opeenvolgende maanden, waarin hij deelnam aan 26 kampioenschapsgevechten. Het 27e gevecht, tegen Ezzard Charles in 1950, was een uitdaging voor Charles ‘zwaargewichttitel en maakt dus geen deel uit van de regering van Louis. Hij won in 25 opeenvolgende titelverdedigingen. In 2005 werd Louis door de International Boxing Research Organization gerangschikt als het beste zwaargewicht aller tijden en stond hij op de eerste plaats op de lijst van The Ring magazine de “100 grootste punchers aller tijden”. Louis had de langste regeerperiode als kampioen van elke zwaargewicht bokser in de geschiedenis.

Louis’ culturele impact was goed voelbaar buiten de ring. Hij wordt algemeen beschouwd als de eerste persoon van Afrikaans-Amerikaanse afkomst die de status van nationale held in de Verenigde Staten bereikte, en was ook een brandpunt van anti-nazi-sentimenten in de aanloop naar en tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hij speelde een belangrijke rol bij de integratie van het golfspel, door de kleurenbarrière van de sport in Amerika te doorbreken door op een PGA-evenement in 1952 onder de vrijstelling van een sponsor te verschijnen.

7. Sugar Ray Leonard

Ray Charles Leonard (geboren 17 mei 1956), beter bekend als “Sugar” Ray Leonard, is een Amerikaanse voormalige professionele bokser, motiverende spreker en af ​​en toe een acteur. Vaak beschouwd als een van de beste boksers aller tijden, bokste hij van 1977 tot 1997 en won wereldtitels in vijf gewichtsklassen; het lineaire kampioenschap in drie gewichtsklassen evenals de onbetwiste titel van het weltergewicht. Leonard maakte deel uit van “The Fabulous Four”, een groep boksers die allemaal tegen elkaar vochten gedurende de jaren tachtig, bestaande uit Leonard, Roberto Durán, Thomas Hearns en Marvin Hagler.

“The Fabulous Four” zorgde voor een golf van populariteit in de lagere gewichtsklassen die boksen relevant maakte in het post-Muhammad Ali-tijdperk, waarin Leonard de toekomstige International Boxing Hall of Fame boksers Hearns, Durán, Hagler en Wilfred Benítez versloeg. Leonard was ook de eerste bokser die meer dan $ 100 miljoen aan prijzengeld verdiende, en hij werd in de jaren tachtig “Bokser van het decennium” genoemd. Het tijdschrift Ring noemde hem Fighter of the Year in 1979 en 1981, terwijl de Boxing Writers Association of America (BWAA) hem Fighter of the Year noemde in 1976, 1979 en 1981. In 2002 werd Leonard door The Ring uitgeroepen tot negende grootste vechter van de afgelopen 80 jaar; BoxRec rangschikt hem als de 14e grootste bokser aller tijden, pond voor pond.

Meer weten over Sugar Ray Leonard? Lees The Big Fight – My Story.

8. Floyd Mayweather Jr.

Floyd Joy Mayweather Jr. (geboren Floyd Joy Sinclair, 24 februari 1977) is een Amerikaanse professionele bokspromotor en voormalig professioneel bokser. Hij bokste tussen 1996 en 2015, en maakte een comeback in één gevecht in 2017. Tijdens zijn carrière won hij vijftien grote wereldtitels, waaronder The Ring in vijf gewichtsklassen, het lineaire kampioenschap in vier gewichtsklassen (twee keer met weltergewicht), en ging met pensioen met een ongeslagen record. Als amateur won Mayweather een bronzen medaille in de vedergewichtdivisie op de Olympische Spelen van 1996, drie Amerikaanse Golden Gloves-kampioenschappen (bij licht vlieggewicht, vlieggewicht en vedergewicht) en het Amerikaanse nationale kampioenschap bij vedergewicht.

Mayweather werd in de jaren 2010 door de Boxing Writers Association of America (BWAA) uitgeroepen tot “Fighter of the Decade”, een tweevoudig winnaar van de Fighter of the Year-prijs van The Ring magazine (1998 en 2007), een drievoudige winnaar van de BWAA Fighter of the Year-prijs (2007, 2013 en 2015), en zesvoudig winnaar van de Best Fighter ESPY Award (2007-2010, 2012-2014). In 2016 werd Mayweather door ESPN gerangschikt als de beste bokser, pond voor pond, van de afgelopen 25 jaar. Vanaf juli 2020 rangschikt BoxRec hem de nummer twee vechter aller tijden, pond voor pond, evenals het grootste weltergewicht van zijn tijd. Veel sportnieuws en bokswebsites, waaronder The Ring, Sports Illustrated, ESPN, BoxRec, Fox Sports en Yahoo! Sports, hebben Mayweather gerangschikt als de beste pond voor pond bokser in de wereld twee keer in een periode van tien jaar. In 2020 stond Mayweather op de tweede plaats op Ranker’s lijst van beste boksers van de 21e eeuw.

Hij wordt vaak de beste verdedigende bokser in de geschiedenis genoemd, maar ook de meest accurate puncher sinds het bestaan ​​van CompuBox, met de hoogste plus-minusverhouding in de geregistreerde boksgeschiedenis. Mayweather heeft een record van 26 opeenvolgende overwinningen in wereldtitelgevechten (10 door KO), 23 overwinningen (9 KOs) in lineaire titelgevechten, 24 overwinningen (7 KOs) tegen voormalige of huidige wereldtitels, 12 overwinningen (3 KOs) tegen voormalige of huidige lineaire kampioenen, en 3 overwinningen (1 KO) tegen inductees van de International Boxing Hall of Fame.

Mayweather is een van de meest lucratieve pay-per-view-attracties aller tijden, in welke sport dan ook. Hij stond bovenaan de Forbes- en Sports Illustrated-lijsten van de 50 best betaalde atleten van 2012 en 2013, en opnieuw op de Forbes-lijst in zowel 2014 als 2015, waarin hij werd vermeld als de best betaalde atleet ter wereld.  In 2006 richtte hij zijn eigen bokspromotiebedrijf Mayweather Promotions op, nadat hij de Top Rank van Bob Arum had verlaten. Mayweather heeft gedurende zijn hele carrière ongeveer 24 miljoen PPV-aankopen en $ 1,67 miljard aan inkomsten gegenereerd, waarmee hij de voormalige topattracties van PPV, waaronder Mike Tyson, Evander Holyfield, Lennox Lewis, Oscar De La Hoya en Manny Pacquiao, overtrof.

Meer weten over Floyd Mayweather Jr.? Lees Money – The Life and Fast Times of Floyd Mayweather Jr.

9. Henry Armstrong

Henry Jackson Jr. (12 december 1912-24 oktober 1988) was een Amerikaanse professionele bokser en een wereldkampioen boksen die vocht onder de naam Henry Armstrong.

Armstrong was een van de weinige vechters die in drie of meer verschillende divisies won: vedergewicht, lichtgewicht en weltergewicht. In totaal verdedigde hij zijn weltergewichttitel negentien keer.

Het tijdschrift Ring noemde hem Fighter of the Year in 1937. The Boxing Writers Association of America (BWAA) noemde hem Fighter of the Year in 1940. In 2007 rangschikte The Ring Armstrong als de op een na grootste bokser van de afgelopen 80 jaar. Historicus Bert Sugar rangschikte Armstrong ook als de op een na grootste bokser aller tijden. ESPN plaatste Armstrong als nummer 3 op hun lijst van de 50 beste boksers aller tijden.

10. Roy Jones Jr.

Roy Levesta Jones Jr. (geboren 16 januari 1969) is een in Amerika geboren voormalige professionele bokser, bokscommentator, bokstrainer, rapper en acteur die zowel het Amerikaans als Russisch staatsburgerschap heeft. Hij nam deel aan boksen van 1989 tot 2018, en hield meerdere wereldkampioenschappen in vier gewichtsklassen, waaronder titels in middengewicht, super middengewicht, licht zwaargewicht en zwaargewicht, en is de enige bokser in de geschiedenis die zijn professionele carrière bij junior middengewicht begon en doorging om een ​​zwaargewicht titel te winnen. Als amateur vertegenwoordigde hij de Verenigde Staten op de Olympische Zomerspelen van 1988 en won hij een zilveren medaille in de junior middengewicht divisie na een van de meest controversiële beslissingen in de boksgeschiedenis.

Jones wordt door velen beschouwd als een van de beste boksers aller tijden, pond voor pond, en heeft zijn sporen nagelaten in de geschiedenis van de sport toen hij de WBA-zwaargewichttitel won in 2003 en de eerste voormalige middengewichtkampioen werd die een zwaargewichttitel won in 106 jaar. Daarvoor, in 1999, werd hij de onbetwiste kampioen licht zwaargewicht door de WBA-, WBC- en IBF-titels te verenigen. Tijdens zijn beste jaren stond Jones bekend om zijn uitzonderlijke handsnelheid, atletisch vermogen, beweging en reflexen.

Vanaf februari 2018 heeft Jones het record voor de meeste overwinningen in verenigde licht zwaargewicht titelgevechten in de boksgeschiedenis, op twaalf. Het tijdschrift Ring noemde Jones de Fighter of the Year in 1994, en de World Boxing Hall of Fame noemde hem de Fighter of the Year voor 2003. Hij is ook driemaal winnaar van de Best Boxer ESPY Award (1996, 2000 en 2003). De Boxing Writers Association of America noemde hem de Fighter of the Decade voor de jaren negentig.